بریده‌های کتاب Taranom

آنا جانم، عزیزدلم، تنها کاری که می‌کنم فکر کردن به تو است. تو را پیش چشمم مجسم می‌کنم. می‌دانی، هربار بعد از یک جدایی طولانی انگار دوباره عاشقت می‌شوم و وقتی برمی‌گردم پیشت، با قلب یک عاشق برگشته‌ام. اما این‌بار فرق دارد، فرشتهٔ من، فکر کنم تو تغییر کرده‌ای چون این‌بار هنوز پایم را از پترزبورگ بیرون نگذاشته بودم که باز عاشقت شدم و دلم برات پر کشید.

انسانیت، محبت و همدردی برادرانه با بیماران گاهی موثرتر از داروست .

انسان بدون کار، بدون قانون، و بدون تمام چیزهایی که به خاصه متعلق بدوست، دیگر انسان نیست و تباه می‌شود و دوباره به صورت حیوانی بازمی‌گردد

‌مسلماً هر آدمی باید دست کم یکی را داشته باشد که به حالش دل بسوزاند!

دلش می‌خواست ، ولو یک‌آن ، در دنیای دیگری ، هر دنیایی جز دنیای خودش ، فارغ از همه چیز ، نفسی بکشد .

«تو می‌خواهی شیطان را برانی؛ ولی بی آنکه بدانی خودت در خدمت او درآمده ای.»

بهشت را در اختیارشان گذاشته بودند؛ ولی آدم ها آزادی را ترجیح می‌دادند

چون حتی آدمی مانند مرا هم باید کسی دوست داشته باشد...

او حتی زحمت تهدید کردنم را به خودش نداد. به خاطرش ازش متنفر شدم، من باید ارزش تهدید شدن را داشته باشم.

آسمان به قدری پرستاره و روشن بود که وقتی به آن نگاه می‌کردی بی‌اختیار می‌پرسیدی آیا ممکن است چنین آسمانی این همه آدم های بدخلق و بوالهوس زیر چادر خود داشته باشد؟