بریده‌های کتاب مهدی نوری

اگر چه ما چنانکه باید نمی‌توانیم بی تشریفات محاکمه، حکم مرگ او را صادر کنیم. با اینهمه مقررات ما در برابر خشم ما سر تعظیم فرود آورده است. مردم فقط می‌توانند که خشم ما را مورد سرزنش قرار دهند ولی هرگز نمی‌توانند از آن جلوگیری کنند.

در بی‌نظمی اثاثیه بیشتر نوعی بی‌پروایی احساس می‌شد.

کیست که تعیین عشق دست خودش باشد؟ اگر دست خودش باشد احساسش دیگر عشق نیست. نمی‌دانم چه اسمی دیگر روی این احساس بگذارید اما به حتم اسمش عشق نیست.

مرد شتابان گفت: « نه، نه، خدا نکند. دختر محترمی بود. اما درست مثل قایقی که آن را به ساحل بسته باشند، شناور بود و نمی‌توانست راه برود.

هر وقت می‌خواهم چیزی را از یاد ببرم، به دامن خواب پناه می‌برم. شهر هم هر وقت بخواهد فراموش کند به خواب می‌رود. گاهی احساس می‌کنم جنگی رخ نداده است. یک روز مردم شهر از صلح خسته شدند. دوست داشتند فراموش کنند و از همین رو خوابیدند. شب چهاردهم آوریل سال ۱۹۷۵، شهر به خواب رفت و تمام مردم رؤیای جنگ را دیدند. شاید نخستین بار در تاریخ بود که ه‍زاران نفر یک رؤیا داشتند.

آرام آرام در خاموشی فرو می‌رویم همانگونه که یک ریگ فرو می‌رود تا به اعماق دریا برسد.

جنگ که تمام شد از بیروت زدیم بیرون چون ما هم با جنگ تمام شده بودیم.

آسمان به قدری پرستاره و روشن بود که وقتی به آن نگاه می‌کردی بی‌اختیار می‌پرسیدی آیا ممکن است چنین آسمانی این همه آدم‌های بدخلق و بوالهوس زیر چادر خود داشته باشد؟

می‌دانید، من رویابافم. از زندگی واقعی به قدری بیگانه‌اند که مجبورم این جور لحظه های بی‌نظیر را دوباره در رویا بچشم.

کدام آتش احساس این سینهٔ خشکیده را به تپش آورده؟