بریده‌های کتاب بارانِ‌شبانه

برای بعضی‌ها مرگ بهترین نعمت است. پرسیدم: «چطور مرگ می‌تواند بهترین باشد؟» انگار حقیقتی را بیان می‌کرد، گفت: «وقتی زندگی بدترین است.»

اینکه تو راه رو نمی‌بینی، معنی‌ش این نیست که راهی وجود نداره.

مگر آدم فقط دلتنگ کسی می‌شود که او را دیده باشد؟ گاهی آدم دلتنگ هزار آدم نیامده و هزار اتفاق نیفتاده می‌شود!

«با خودت روراست باش.» این جمله‌ای است که همه می‌گویند و خودشان هم نمی‌دانند منظورشان چیست. هیچ‌کس نمی‌خواهد تو خودت باشی. آن‌ها می‌خواهند تو آن نسخه‌ای باشی که خودشان دوست دارند.

دور از انتظارترین چیز می‌تونه کلید رسیدن به پیروزی باشه.

سرنوشت تو هنوز قطعی نشده؛ حتی در سیاه‌ترین شب‌ها هم ستاره‌ای می‌درخشد، زنگی به صدا در می‌آید و راهی برایت آشکار می‌شود.

کتاب هم ذهنت را تقویت می‌کند و هم یادت می‌دهد متکی به خودت باشی.

کلمه های اجباری با کلمه های واقعی فرق دارند. مثل چیزی که در گلوی‌تان گیر کرده و بیرون نمی‌آید و شما می‌خواهید وانمود کنید چیزی آنجا نیست.