بریده‌های کتاب Ali.Shourvazi

تخت های بیمارستان برای مردم مریض است. ما تختی برای مردم گرسنه و مردم زشت نداریم...🎭

من در تنهایی کامل زندگی می کنم. در مقابل، عرصه ی گسترده ای برای اندیشیدن دارم. و من می اندیشم...

برای نخستین بار در خودم این خصلت ناخوشایند را کشف کردم که وقتی حق با من نیست، می توانم عصبانی بشوم و مهم تر از آن، سر آدم ها داد بزنم.

وای که چقدر همه چیز احمقانه و پوچ است.

من هنوز آرمانهامو دوست دارم، اما عشق، آرمان نمیشناسه...

+ به قاضی گفتم من دیوونه نیستم، فقط چند وقتیه فلسفه ام درد میکنه. _ اون چی گفت؟ + هیچی. فقط مطمئن شد دیوونه ام

من اویم، او من است. دیگر ((من))ی وجود ندارد. در خانه هیچ کس نیست.

هر نعمتی که آرزو میکنیم با رنج و اندوهی همراه است، اما آن را نمی بینیم. گویی در دامی هستیم که دانه هایش را می بینیم و خود آن را نمی بینیم.

جآن تا زمانی که از تَن فرود نیاید، سرگردان است. سفر این دو با هم، امری ناممکن است. باید از هم جدا شوند🕊

چهره اش را همچون پشت و پناهی برای نماز خود تماشا میکردم و میان لب های او و خدا فاصله ای نمی دیدم.

اگر نماز در غفلت صورت بگیرد، دیگر هیچ؛ هر چه بگندد نمکش می زنند وای به روزی که بگندد نمک

فکر میکنم وظیفه ام این است: زنبور ها را از داخل آب نجات دهم. درختان را آبیاری کنم. انسان دلسردی را خوشحال کنم. اجازه ندارم عاشق دنیا بودن را از یاد ببرم🪐

در حالی که برای خوش حال بودن هزار دلیل دارم، چند دلیل هم برای نارضایتی وجود دارد؛ عجیب اینکه روی این چند دلیل تمرکز میکنم و از پا می افتم.🚷

مولانا آفتاب حقیقت است. همه‌ی عالم آفتاب را دوست دارند.

به نظر من کیمیای حقیقی، کیمیای شگفت آور واقعی، آن است که عقل و روح اشخاص را دگرگون کند.

کیکاوس سرش را به سوی وزیرش خم کرد و گفت در جایی که مریدان این مرد (جلال الدین) چنین قدرتی دارند، عظمت زندگی خود او، فهم و خردش، و معمای وجودش چه میتواند باشد؟

قلمرو هایی هست که دلیل و برهان را در آن راه نیست.عبور از چنین قلمروی با تپش های دل، نفس نفس زدن، به لرزه درآمدن و لکنت زبان صورت میگیرد.

کُفر، آخرین روز های خود را می گذراند و روز روشن در پشت این شب تاریک پنهان نمیشود...

نور منجی (عج)، مثل نور خورشید است که ابتدا صبح صادق را بوجود می آورد و بعد فضا مرتبا نورانی تر و روشن تر میشود قبل از ظهور، نور آن حضرت باید عالم گیر شود🕊

غزوه ها برای مومن کردن نبود، بلکه برای آزاد کردن بود. وگرنه، نه با شمشیر پیامبر و نه با شمشیر هیچکس دیگری، ایمانی حاصل نمیشود. 🕊هر چه از ترس باشد در آن ایمان نیست🕊