بریده‌های کتاب جوجووو☆

چرا هرچی می‌خورم ، سیر نمی‌شوم ؟

تغییر هرگز آسان نیست ؛

شکست می‌تواند شما را قوی تر کند !

زندگی منصفانه نیست .

اگر میخواهی دنیا را تغییر دهی ، وسعت قلب ها را در نظر بگیر !

خواهر هرکس بهتر از هرکس دیگری ، راه های اذیت کردن او را می‌داند.

کاش ما همگی حرفِ خوب بزنیم‌!

کاش بیشتر قدرِ این همه هدیه ی خدا را بدانیم .

صفحه آخرِ کتاب که نمی‌تونه کل کتاب رو تعریف کنه .

هیچ‌کس در کشتن آدم‌ها بهتر از آدم‌ها نیست .

امید دروغیه که به خودمون می‌گیم تا بتونیم ساعت ها رو بشکنیم و وانمود کنیم زمان مُرده

پرسیدن اینکه چطور با کسی دوست شده ای مثل این است که بپرسی این دنیا چطور به وجود آمده است .

او گفت: «این با تنهایی شروع شد. می‌تونستم بخورم ولی هیچ مزه‌ای حس نکنم. گریه کنم ولی غمگین نباشم. می‌تونستم بخوابم و بازم احساس خستگی کنم. دیگه هیچ کدوم از چیزایی که یه روزی دوست داشتم رو دوست نداشتم. لاغر شدم. انقدر زیاد که حس میکردم دیگه دیده نمی‌شم. انگار یه تیکهٔ کوچیک از این دنیا بودم که هیچکس متوجه گم شدنش نبود. احساس پوچی می‌کردم. هر وقت می‌خواستم از روی تختم بلند شم، احساس می‌کردم دارم غرق میشم. به ساعتم خیره می‌شدم و تیک تاکشو تماشا می‌کردم و آرزو می‌کردم که کاش می‌تونستم اونو بشکنم.»

«افسردگی. برام مهم نیست که تو از این کلمه متنفری افسردگی دزد خیلی ماهریه. حتی بهتر از تو یا من. افسردگی یه لحظاتی را می‌دزده که باید مال تو باشن. برای همینه که تو روی لبه پشت بوم راه میری، می‌دوی، نقاشی می‌کشی، می‌دزدی، می‌خونی و.. » یاد مداد تراشی افتادم که دزدید و تیغش را در جیبش فرو کرد و حرفم را قطع کردم، بعد از مکثی کوتاه گفتم:« افسردگی دقیقاً مثل ترسه. همش سایه است. بدن نداره. اما واقعیه.»

وقتی تُهی هستید ، باد به راحتی از روی زمین بلندتان می‌کند و شمارا با خود به این سو و آن سو می‌برد . وقتی تهی هستید ، نور خورشید از میانتان عبور می‌کند . دیشب تهی بودم . تهی تر از همیشه؛

سونی آن روز چیزی یاد گرفت. یادگرفت مرگ بازی سرش نمی‌شود. ناگهان می‌آید. نه کنایه می‌فهمد و نه دلیل.

هیکاری گفت : همه کسایی که کتاب میخونن قشنگن .

زمان ، بیماری ، مرگ بزرگترین راهزنان جهان هستند.

هر چه جسم زنده اش نحیف تر ، جسد مرده اش قوی تر می‌شد .

با این که غمگین بودم اما به آن ها گفتم : خسته ام.