بریده‌ کتاب‌های محدثه اسماعیلی

میوه ی بسیار شاخه ی درخت را میشکند.شادی بسیار،قلب را. ترکمن‌ میگوید:با نصف خنده ات بخند تا مجبور نشوی گریه کنی.با جامه ی نو چاروق نو نپوش.کمال غصه می آورد.

«بانو، من در این شهر غریبم. کسی را ندارم. نمی توانم حق و باطل را تشخیص بدهم. راه سعادت را به من نشان بده.» آب دهانش را قورت داد و به سختی گفت: «انّ السّعید، کلّ السّعید، حقّ السّعید من أحبّ علیًّا في حیاته و مماته.»