بریده‌های کتاب محمد مهدی جهانگیری

گاهی فکری عجیب، خیالی واهی، و به ظاهر سخت از واقعیت دور، در ذهن آدم چنان قوت می گیرد که آدم آن را معقول و عملی می پندارد. سهل است، در صورتی که با میلی شدید و سودایی همراه باشد ممکن است آن فکر را امری محتوم و مقدر بشمارد. شاید کار از این هم فراتر رود، مثلا ترکیبی از پیش‌احساس ها، یا مثلا تلاش فوق‌العاده‌ی اراده، یک جور تخدیر خود با داروی خواب آور تخیل، یا چیزی غیر از این ها... نمی دانم.

هیچ چیز نمی خواست و انتظار هیچ چیز‌ را نداشت.