بریده‌های کتاب مرضیه مسلمی امیرانی

محبت زن خوب است به صورت عکس العمل محبت مرد باشد نه به صورت ابتدایی. عشق ابتدایی زن یعنی عشقی که از ناحیه زن شروع بشود و زن بدون آنکه مرد قبلاً او را خواسته باشد عاشق مردی بشود، همواره مواجه با شکست عشق و شکست شخصیت خود زن است، بر خلاف عشقی که به صورت پاسخ به عشق دیگری در زن پیدا می‌شود؛ اینچنین عشق، نه خودش شکست می‌خورد و نه به شخصیت زن لطمه و شکست وارد می‌آورد.

فرد اخلاقی دیدی جامع به زندگی به دست می آورد، دریافت قوی تری از خود پیدا می کند و برداشت خویش از زمان را تغییر میدهد. زندگی دیگر در سلسله ای از راهبردها برای گریختن از خستگی و نومیدی خلاصه نمی شود، بلکه نسبتی با *ابدیت* می یابد.

فرد را سایه های بسیاری هست، همه ی آنها به او شباهت دارند و گاه و بیگاه به اندازه ی همدیگر از او ادعای خسارت میکنند.

آنچه در این مورد قابل اعتراض است عمل مردم ایرانی است، نه قانون مدنی و نه قانون اسلام. در میان مردم ما غالب پدران هنوز مانند دوران جاهلیت، خود را اختیاردار مطلق می‌دانند و اظهار نظر دختر را در امر انتخاب همسر و شریک زندگی و پدر فرزندان آینده‌اش بی‌حیایی و خارج از نزاکت می‌دانند و به رشد فکری دختر- که لزوم آن از مسلّمات اسلام است- توجهی نمی‌کنند.

اگر اختیار ازدواج به دست خود دختران باشد و موافقت پدر را شرط صحت ازدواج بدانیم، آن هم به شرط اینکه پدر سوء نیت یا کج سلیقگی خاصی که مانع ازدواج دختر بشود نداشته باشد، چه عیبی دارد و چه منافاتی با اصل آزادی انسان‌ها دارد؟

در کشور ما نیازمندی به نهضت زن هست اما نهضت سفید اسلامی، نه نهضت سیاه و تیره اروپایی، نهضتی که دست جوانان شهوت‌پرست از شرکت و دخالت در آن کوتاه باشد، نهضتی که براستی از تعلیمات عالیه اسلامی سرچشمه بگیرد نه اینکه به نام تغییر قانون مدنی قوانین مسلّم اسلامی دستخوش هوا و هوس قرار گیرد، نهضتی که در درجه اول به یک بررسی عمیق و منطقی بپردازد تا روشن کند در اجتماعاتی که نام اسلام بر خود نهاده‌اند چه اندازه تعلیمات اسلامی اجرا می‌گردد. آن وقت زن ایرانی خواهد دید می‌تواند نهضتی بپا کند که هم نو و دنیاپسند و منطقی باشد و هم از فلسفه مستقل چهارده قرنی خودش سرچشمه گرفته باشد، بدون اینکه دست دریوزگی به طرف دنیای غرب دراز کرده باشد.

درختان هرس شده به ما می آموزند که از جدا شدن تعلقاتمان نهراسیم و به راحتی آنها را کنار گذاریم تا به مقاصدی که داریم زودتر و بهتر برسیم.

ابوالحسن برای او نوشته است: دوستدار آل محمد و خاندان پیامبر باش؛ اگرچه گناهکار باشی و دوست بدار دوست داران آنها را، هرچند گناهکار باشند.

خوشحالی دیگران، خیلی ساده و بر اثر مقایسه، می شود دلیل اصلی ناراحتی ما.

برگسون: خنده فقط وقتی ایجاد می شود که عامل بروزش یا امری انسانی باشد یا شبه امر انسانی؛ گربه یا چتر نمی تواند باعث خنده شود مگر آنکه ما چهره، شکل یا رفتاری انسانی در آن ها ببینیم.

تنها تسلای ما در مقابل بدبختی هایمان حواس پرتی است، و با این حال بزرگترین بدبختی ما هم همان است! نقل قول از کتاب "تفکرات" پاسکال

من میتوانم به شما قسم بخورم، یک نفر ایرانی از صبح تا موقع خواب در عالم خیال چه خدمت های نمایان به وطن میکند، چه مجاهدت ها در رفاه نوع تصور میکند، چه تجارتهای سودمند می نماید، چه زمین های بایر ویران را آباد میکند، چه قنات های جاری قشنگی دایر میکند؛ لیکن همان خیال است، اساس نیست.

معلم من! خوب به اخلاق ایرانی عادت داری و می دانی در یک موقعی که عرصه بر آنها تنگ میشود، چه اندازه مهربان ، درستکار درست قول، متملق می شوند؛ و در موقع رفاه چه اندازه موذی، بدجنس، كثيف.

ای وطن!ای وطن! آیا می شود به واسطه ی فرق شخصی، صرف نظر از حقوق تو کرد؟ نه!نه! عشق تو در دل من چنان نقش است که معایب مغرضین و مخربین تو در این صفحه.

مگر نه این است که جمله ی مردم در میدان مجاهده ی زندگانی گرم پوئیدنند شب و روز بربارگی برق رفتار سعی و عمل سوارند و آسودگی را از زحمت، نیکبختی را ازمشقت، سلامت را از مهلکه و مخاطره طلب می کنند. آری این مقاومت ها، خودکشی ها، مراجعت ها، اساس استقرار عالم است!

شخص عاقل خوشبختی را در انجام کاری می داند که فایده ی آن به عالم انسانیت عاید گردد.

غالباً ادای وظیفه از شناختن آن آسان تر است!

عقل آدمی همچون معدنی است که وصول به ذخائر آن محتاج انقلاب و کندوکاو است. این انقلاب و کندوکاو باید صورت پذیرد و گنجینه عقل بشر از دل خاک بیرون آید تا بتواند حقایق عالم را بفهمد و عمق آیات قرآنی و روایات را ادراک کند .

عالم بی عمل کسی است که عقل نظری او به خوبی کار می کند اما عقل عملی وی از امارت افتاده است و هوای نفس غالب است و عقل عملی او تحت اسارت هوای نفس به سر می برد.