بریده‌های کتاب مـآهَـک🌱

من نمدانم این خانه تکانی چه رسمیه که به جای اینکه خانه مرتب بشه، همه چی غیب میشه!

از دید تو همه باید محترم باشن؛ ولی هیچوقت به کسی اعتماد نکن.

ولی آدم موقع شکست دنبال حق نیست و همیشه از باخت زورش می آید.

بخشی از وجودم امیدوار است که امشب به رختخواب بروم و وقتی صبح از خواب بیدار شدم، همه چیز بهتر شده باشد.

« همیشه بهترین دروغا به حقیقت نزدیکن»

هر وقت مشغول خواندن کتاب می شوم، از این دنیا فرار می کنم و برای یکی دو ساعت به جای دنیای خسته کننده خودم، وارد دنیای جذاب کتابم می شوم.

به هر حال، هیچ چیز بدتر از این نیست که انسان عقلش را از دست بدهد.

« البته تو نباید به اون بگی که بهش علاقه داری. این طوری فکر می کنه بهش نیاز داری.»

به هر حال، اگر کسی را که واقعا دیوانه است ببینیم، نسبت به سلامت روان خودمان مطمئن می شویم.

وقتی کسی در کنارت نیست، حس کردنِ او راحت تر از وقتی است که حضور دارد.

اما آدم های خوبی که سعی می کنند کار های درستی انجام بدهند، خطرناک ترین آدم ها هستند.

بخشی از بزرگ شدن این است که برای چیز های کوچک، گریه و زاری راه نیندازی.

« بهتره قبل از اینکه حرفای احمقانه دیگران رو تکرار کنیم، خودمون بهش فکر کنیم. همین.»

در نبردی بودم که نمی توانستم در آن پیروز شوم، زیرا این بار دشمن از درون خودم بیرون می آمد و تاریکی و عذابی بی انتها بود.

جسم سریع تر از ذهن درمان می شود، زیرا زخم های درون مان دیده نمی شود و به آسانی هم درمان نمی پذیرد.

گذشته رو چراغ راه حال کن. از اشتباه هایی که کردی درس بگیر و نذار نقطه ضعفت بشن

گاهی اوقات دوست داشتن یعنی کسی رو رها کردن. نه به خاطر اون، بلکه به خاطر خودت.

اگه خوب به حرف هام فکر کنم، دیگران حرفم رو جدی تر می گیرن

سکوت زبان اندوه ما بود

اشک ها از عمیق ترین احساسات ما شکل می گیرن؛ از احساس هایی مثل شادی یا غم. این احساس ها بخشی از وجود ما هستن.