بریده‌های کتاب M.Amin Tavakolian M.Amin Tavakolian 1404/5/14 عصیانگر آلبر کامو 4.2 1 صفحۀ 22 0 4 M.Amin Tavakolian 1404/4/5 زهیر پائولو کوئیلو 3.7 2 صفحۀ 190 0 3 M.Amin Tavakolian 1404/4/3 زهیر پائولو کوئیلو 3.7 2 صفحۀ 100 0 3 M.Amin Tavakolian 1404/4/3 زهیر پائولو کوئیلو 3.7 2 صفحۀ 78 0 0 M.Amin Tavakolian 1404/4/2 زهیر پائولو کوئیلو 3.7 2 صفحۀ 35 0 4 M.Amin Tavakolian 1404/4/1 تمساح فیودور داستایفسکی 3.3 40 صفحۀ 48 آدم‌های بیش از حد فرهیخته به هر سوراخی سرک می‌کشند و اغلب هم به سوراخ‌هایی که هیچ ربطی به آن‌ها ندارد... 0 5 M.Amin Tavakolian 1404/3/31 بیگانه آلبر کامو 4.0 328 صفحۀ 35 0 5 M.Amin Tavakolian 1404/3/30 خاطرات یک آدم کش یونگ-ها کیم 3.6 133 صفحۀ 106 0 4 M.Amin Tavakolian 1404/3/30 خاطرات یک آدم کش یونگ-ها کیم 3.6 133 صفحۀ 59 0 6 M.Amin Tavakolian 1404/3/28 در جبهه غرب خبری نیست اریش ماریا رمارک 3.9 75 صفحۀ 45 زمین برای هیچ کس به اندازه‌ی سرباز معنا ندارد. وقتی سرباز خود را در آغوش آن پناه می دهد، وقتی چهره و اندامش را از ترس ترکش‌ها در آن پنهان میکند، زمین تنها یاور، برادر و مادر اوست. سرباز وحشت و اشک‌هایش را در سکوت و امنیت زمین پنهان میکند، زمین به سرباز پناه می‌دهد و برای ده ثانیه رهایش میکند تا زندگی کند، بدود. ده ثانیه زندگی. دوباره او را پذیرا می‌شود و گاه برای همیشه. زمین! ز مین! زمین! 0 2
بریده‌های کتاب M.Amin Tavakolian M.Amin Tavakolian 1404/5/14 عصیانگر آلبر کامو 4.2 1 صفحۀ 22 0 4 M.Amin Tavakolian 1404/4/5 زهیر پائولو کوئیلو 3.7 2 صفحۀ 190 0 3 M.Amin Tavakolian 1404/4/3 زهیر پائولو کوئیلو 3.7 2 صفحۀ 100 0 3 M.Amin Tavakolian 1404/4/3 زهیر پائولو کوئیلو 3.7 2 صفحۀ 78 0 0 M.Amin Tavakolian 1404/4/2 زهیر پائولو کوئیلو 3.7 2 صفحۀ 35 0 4 M.Amin Tavakolian 1404/4/1 تمساح فیودور داستایفسکی 3.3 40 صفحۀ 48 آدم‌های بیش از حد فرهیخته به هر سوراخی سرک می‌کشند و اغلب هم به سوراخ‌هایی که هیچ ربطی به آن‌ها ندارد... 0 5 M.Amin Tavakolian 1404/3/31 بیگانه آلبر کامو 4.0 328 صفحۀ 35 0 5 M.Amin Tavakolian 1404/3/30 خاطرات یک آدم کش یونگ-ها کیم 3.6 133 صفحۀ 106 0 4 M.Amin Tavakolian 1404/3/30 خاطرات یک آدم کش یونگ-ها کیم 3.6 133 صفحۀ 59 0 6 M.Amin Tavakolian 1404/3/28 در جبهه غرب خبری نیست اریش ماریا رمارک 3.9 75 صفحۀ 45 زمین برای هیچ کس به اندازه‌ی سرباز معنا ندارد. وقتی سرباز خود را در آغوش آن پناه می دهد، وقتی چهره و اندامش را از ترس ترکش‌ها در آن پنهان میکند، زمین تنها یاور، برادر و مادر اوست. سرباز وحشت و اشک‌هایش را در سکوت و امنیت زمین پنهان میکند، زمین به سرباز پناه می‌دهد و برای ده ثانیه رهایش میکند تا زندگی کند، بدود. ده ثانیه زندگی. دوباره او را پذیرا می‌شود و گاه برای همیشه. زمین! ز مین! زمین! 0 2
