بریده‌های کتاب هانیه سجودی

حزب و حزب گرایی هر خاصیت خوبی هم داشته‌باشد، که دارد، این عیب را دارد که از یک محدوده‌ی معینی بیش‌تر اجازه‌ی جولان فکری به تو نمی‌دهد و عملا جلو رشد ذهنی‌ات را می‌گیرد.

عده‌ای را برای همیشه و همگان را برای مدتی می‌توان فریفت ولی همگان را برای همیشه هرگز! (برتولت برشت)

از (برنار شاو) نقل می‌کنند که انسان‌های معمولا گله‌مند،در تنها موردی که از خالق خود شکوه‌ای ندارند همانا تقسیم عقل است و سهم آنان از این تقسیم.یعنی این که از دانسته‌های خود از باور‌های خود و از درک خود راضی‌اند،به آن عشق می‌ورزند! و حاضر نیستند به‌راحتی از آن دست بکشند.... .

درد تاریکیست درد خواستن رفتن و بیهوده خود را کاستن سر نهادن به سیه‌دل سینه‌ها سینه آلودن به چرک کینه‌ها در نوازش، نیش ماران یافتن زهر در لبخند یاران یافتن زر نهادن در کف طرّار‌ها گمشدن در پهنه‌ی بازار‌ها

در اضطراب دستهای پر، آرامش دستان خالی نیست خاموشی ویرانه‌ها زیباست

گیتا با دلخوری می‌گوید: «منظورت چیه که قهرمانه؟ اون فقط می‌خواد زنده بمونه.» «و همین از اون یه قهرمان ساخته. تو هم قهرمانی عزیز دلم، اینکه شما دو تا زنده موندن رو انتخاب کردین خودش یه‌جور مقاومت در برابر این نازی‌های حرامزاده‌ست. انتخاب زندگی یه‌جور اعتراضه، یه عمل قهرمانانه‌ست.» خالکوب آشویتس | هدر موریس

نسل به نسل تنها امتحان پس دادیم دیگر انسانی نخواهد بود قربانی بس است

اقبال چون معشوقی نازک دل روی به سوی معشوقی می‌آورد که او نیز دیده به سوی او داشته‌باشد.

گفتی دوستت دارم و من به خیابان رفتم. فضای اتاق برای پرواز کافی نبود.

من پروینم، دختر ساسان با نطفه‌ای دیرینه‌تر از 《کَشَف‌رود》 در زِهدانم و گیسوانی‌که بر شانه‌های بیگانه نخواهد ریخت

مگر چند‌بار به دنیا آمده‌ایم که این‌همه می‌میریم؟

خانه‌ام در مرز خواب و بیداری‌ست زیر پلک کابوس‌ها