بریده‌های کتاب Sarina🧚‍♀️✨️

مردم راز رو به کسی نمی‌گن؛ چون اون شخص احتیاج داره بدونه. راز رو می‌گن، چون به کسی احتیاج دارن تا باهاش صحبت کنن.

در این زندگی، زنان اجازه دارند اشتباه کنند، انسان باشند، زندگی را به طور کامل و بی نقص مانند مردان تجربه کنند، بدون اینکه بهای وحشتناکی بپردازند.

قرار بود پدران از فرزندانشان محافظت کنند، نه از آبروی خانوادشان.

《تنها میلیاردرهایی که من دوست دارم، خیالی هستند.》

اگر برای پذیرفته شدن مجبور بودین خودتان را تعییر دهید، از همان اول هم به آن شخص در زندگی تان نیازی ندارید. چون آنها خودتان را نمی خواهند، آنها نسخه ی خودشان از شما را می خواهند.

اگه کسی نمی‌خواد بمونه، نمیتونی نگهش داری.

زمان زیادی صرف این آرزو کرده بودم که کاش فلان اتفاق هیچ وقت رخ نمی‌داد. اما رخ داده بود. حالا چی؟

《 عزیزم، انسان همینه. ما همیشه محکوم به هدر دادن زمانمون هستیم. 》

《وقتی مردم نا امیدت می‌کنن و قلبت رو می شکونن، انتخاب عشق ورزیدن، دونستن این که زندگی چقدر سخته و باز هم انتخاب عشق ورزیدن...این نقطه ضعف نیست، شجاعته.》

زندگی همین است. اتفاق ها رخ می دهند. زندگی ها خراب می شوند. بعضی از مردم هیچ وقت نمی توانند خودشان را جمع‌ و جور کنند.

و چون همه چیز را باختم...همه چیز به دست آوردم.

باید همه چیز رو می باختم تا بفهمم چه چیزی واقعا مهمه و از زندگی چی می‌خوام.

من انتخاب اولش نبودم و انتخاب های دوم حتی لایق خداحافظی هم نبودند.

"من رو انتخاب کن. بگو اصلا اون رو نمی خوای. بگو که بخاطر اون من رو ول نمی کنی."

نمی خواستم دوباره عروسک خیمه شب‌بازی شوم یا کسی کنترلم کند. می‌خواستم از من بپرسند از زندگی چه می میخواهم؛ بعد هم می‌خواستم جوابم را بشنوند و از رویاهایم حمایت کنند.

ترس از اینکه از نظر تنها آدمی که برایم مهم بود، به اندازه کافی خوب نباشم!

دوستت دارم باید به این معنا باشد که در نهایت من تو را انتخاب میکنم. من تو را بیشتر از هرچیزی میخواهم، من همیشه به تو نیاز دارم. من نمی‌توانم بدون تو زندگی کنم. هرچه از من بر می آید انجام می‌دهم تا هیچ چیز نتواند ما را از هم جدا کند.

بین تنها بودن و تنها شدن تفاوت وجود داره...

چیزی به عنوان بزرگترین اشتباه زندگی وجود نداره. خراب کردن زندگی کاملا بی معنیه. الان، می فهمم که زندگی یه چیز محکم و سر سخته و نمیشه به این سادگی ها خرابش کرد.

تو نمیتونی جهان یا مردمش رو کنترل کنی. نمیتونی هم مجبورشون کنی دوستت داشته باشن.یا دوستت دارن یا ندارن و حقیقت همینه. ولی کاری که میتونی بکنی اینه که تصمیم بگیری در مواجهه با همه ی این ها چه کسی میخای باشی. میخوای کسی باشی که کمک میکنه با آسیب میزنه؟ میخوای کسی باشی که توی خشم میسوزه یا با مهربونی می درخشه؟ میخوای امیدوار باشی یا نا امید؟ تسلیم بشی یا ادامه بدی؟ زندگی کنی یا بمیری؟