بریده‌های کتاب حسن علی پور

دنیا دنیای غرور و غفلت است و جهانیان مست شراب غرور و غفلت اند.

فرصت زیاد نیست!لحظه ای کوتاهی روا مدار!پیش از اینکه سراغ دیگران بروی ،به خود مراجعه کن. جام جم وجود توست. از این و آن بگذر و آن‌چه داری از دیگران تمنا نکن. با خود باش که بهتر از بودن بل دیگران است!

دلش میخواست یک آدم معمولی باشد.مثل همه آنها بخورد ، بپوشدو...این چه سرنوشتی ست که او دارد؟ شاید مشیت الهی بر این است و قسمتی در کار است؛ مرغ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدش...

ایوان پی شکسته مرمت نمی شود صد بار اگر به ظاهر آن رنگ و رو کنند آزادگی به قبضه شمشیر بسته است مردان همیشه تکیه خود را بدو کنند قانون خلقت است که باید شود ذلیل هر ملتی به راحتی و عیش خو کنند. (کاوه_نیمتاج سلماسی)

رشد و کمال نفس به کار و عمل اوست. همانطور که وقتی از یک ماهیچه بیشتر کمک می گیریم قوی تر می شود نفس هم هرقدر که بیشتر از توانایی های خود استفاده می کند قوی تر می شود و رشد می کند

استعمار یعنی تعطیلی فکر. نه به آن معنا که ((اجازه)) ندهد شما فکر کنید، بلکه به آن معنا که ((فرصت)) ندهد شما فکر کنید؛ آن هم نه به این صورت که اگر فکر کردید شما را بزند؛ نه بلکه اجازه ندهد نیازها،شما را به فکر وادارد. می‌خواهد به مجرد اینکه نیازی پیدا کنید، از شما رفع نیاز کند؛ این یعنی تعطیلی فکر. استعمار می‌خواهد به جای شما فکر کند، شما را آماده خور خودش قرار بدهد. به جای شما در قضیه فکر کند و محصولات فکرش را به صورت سیصد چهارصد کتاب در اختیار شما بگذارد و بعد هم هر کسی این مطالب را قبول و باور داشته باشد و به کار ببندد، به او لقب کارشناس، توانمند، مدیر ،مدبر و فرهیخته بدهد. یک امر ضد ارزشی را ارزش جلوه می‌دهد.

نماز را بشناسید؛نماز انسان را عوض نمی‌کند،روزه عوض نمی‌کند،یک نماز انسان را از آنچه هست بدتر می‌کند ، یک نماز هم انسان را اصلاح می‌کند؛ این را با دقت متوجه شوید. اسلام یک اتوبان است، یک طرف به سمت خدا می‌رود و آن طرف دور می‌شود تمام اتوبان‌ها همین است اتوبان اگر شمالی و جنوبی باشد یک طرف نرده‌ها از جنوب به شمال می‌رود و یک طرفش هم از شمال به جنوب می‌رود اگر جنوبی و شمالی را با هم اشتباه بکنی یک دفعه می‌بینی یک لحظه چون غافل شدم صد سال راهم دور شد.

مشکل اینجاست که خیلی از مواقع ما در تفکر از قضایایی استفاده می‌کنیم که بدیهی نیستندو ما نیز دلیلی برای آن نداریم و آن را بدون آگاهی از استدلالش پذیرفته‌ایم. این نوع قضایا مادر بسیاری از اشتباهات بشر در زندگی می باشدو عامل اصلی آن تعصب و تقلید کورکورانه و شهرت اجتماعی است. علامت این قضایا این است که وقتی خود را از تعصب و تقلید کورکورانه خالی می کنیم و به وجدانمان مراجعه می کنیم دلیلی بر آن نداریم و شاید بتوانیم در آن شک کنیم.

تعیین کننده سرنوشت نهایی انسان سیر تکاملی اصیل فرهنگی او و واقعیت اصیل انسانی اوست، نه سیر تکاملی ابزار تولید. این واقعیت اصیل انسانیت انسان است که به حرکت خود ادامه می دهد و ابزار تولید را همراه سایر شئون دیگر زندگی متکامل می کند نه اینکه ابزار تولید ، خود به خود متکامل می شود و انسانیت انسان به مانند ابزاری توجیه کننده نظام تولیدی تحول و تغییر می پذیرد و از این رو نام تکامل را دارد که توجیه کننده نظام تولیدی متکامل تری است.