بریده‌های کتاب Namira🇮🇷

سرنوشت فروافتادن در مهلکه، زمانی برای یک گرگ، مسلم می‌شود که از گله‌ی گرگ ها جدا شود. و این حقیقت داشت که گرگ تنها، در اعماق قلبش، میلی اوج گیرنده و دائمی به اجتماع گرگ ها داشت.

کی به انداختن سنگ پیاپی در آب ماه را می‌شود از حافظه‌ی آب گرفت؟!

یعقوب صبر داشت و دوری کشیده بود چون نیستم صبور چرا امتحان دهم

با عشق ممکن است تمام محال ها

عشق بر شانه‌ی هم چیدن چندین سنگ است گاه می‌ماند و ناگاه به هم می‌ریزد

من از آغاز در خاکم نمی از عشق می‌بینم مرا می‌ساختند ای کاش، از آب و گلی دیگر

این کوزه ترک خورد! چه جای نگرانی ست من ساخته از خاک کویرم که بمیرم

خودِ ایمان موجب آن است که انسان راه ها را پیدا کند.

نتایج ایمان، بر ایمانِ مجرد و خشک و ذهنی مترتب نمی‌گردد.

این جور نیست آن کسی که میخواهد خود را مومن قلمداد بکند، هرجا که نفع و سود و بهره شخصیِ تجاوزکارانه‌ی خودش ایجاب کرد، مومن باشد.

گاهی نیمه شب به خانه می‌رسید. با این حال در می‌زد. می‌گفتم:« تو که کلید داری، چرا در میزنی؟!» می‌گفت:« این همه راه می‌آیم، تا تو در را به رویم باز کنی.»

ایمان خشک و خالی در دنیا هم اثر نمی‌دهد برادر، در جامعه اسلامی هم منشأ اثر قرار نمی‌گیرد، در آخرت که جای خود دارد.

اگر تعهدی احساس نکردی، در مومن بودن خودت شک کن.

من می‌گویم ایمانی که فقط در دل بماند، می پوسد و می‌خشکد.

نمایش عدالت، عدالت نیست.

همه خردمندند، به شرط آنکه این نیروی خرد را که در آنها هست، یک خُرده به کار بیندازند.