بریده‌های کتاب کتابخونِ پاییز

ما همه از اذعان به آزادی ای که واقعا از آن برخورداریم، می ترسیم.

به سم نگاه میکنم و توی صورتش دقیق میشوم: لبخند مهربان، موهای مشکی روی پیشانی و پوست گندم گونش. آرزو میکنم کاش میشداین لحظه را منجمد کنم و تا ابد نگه دارم. ولی نمی شود.حتی توی رویا هم انگار نمی توانم جلوی گذر زمان را بگیرم.