بریده‌های کتاب فاطمه احمدی

فقط روی باورم ایستادم که "ما باید کار را درست انجام دهیم، بقیه اش را خدا انجام می دهد."

در یک مسیر برای اینکه به هدفت برسی، مجبوری راه های فرعی را کنار بگذاری واز راه اصلی بروی. اصلا یکی ار زمزهای موفقیت، وارد نشدن به راه های فرعی است، کنار گذاشتن فعالیت هایی است که تو را از مسیر اصلی دور می کند. دقیقا به چیزی مانند قطب نما نیاز داری تا مسیر وجهت درست را نشانت دهد.

الان که فکرش را میکنم خنده ام میگیرد. تنها دلیل انتخاب نیروگاه مشهد نزدیکی راه و دسترسی راحتش بود. ما حتی به نوع پروژه هم فکر نکردیم. شاید هم کار خدا بود خدایی که اول قسمت میکند و بعد خودش وسیله اش را جور میکند. طوری همه چیز را درست و دقیق می چیند انگار وسط پازل هزار تکه ای هستی که اگر اندازه سر سوزنی پایت را کج ،بگذاری همه چیز به هم میریزد.

از ترم بعد، درس ها را یکی درمیان پاس میکردم ونمیکردم. خیالی نبود. من آدم این جور درس خواندن نبودم. درس باید برایم چالش ایجاد می کرد و نیازی را برآورده می کرد واین مدل درس خواندن هیچ کدام از این ها را نداشت.