بریده‌های کتاب chino

چرا اینقدر زندگی رو از زندگی تهی می‌کنی؟

"همه‌ی ما چیزهایی می‌خوایم که از داشتن‌شون عاجزیم. یک انسان شریف مستلزم پذیرفتن همین نکته‌ است."

حقیقت این بود که نمی‌توانست کار زشت بکند. زیادی زیبا بود.

چون نمی‌توانی احساساتت را بیان کنی دلیل نمی‌شود عمقی ندارند.

"ما به درد هم نمی‌خوریم. جفت‌مون دوست داریم به یک نفر دیگه تکیه کنیم."

درست مثل بقیه‌ی زن‌ها بود. غیرقابل پیش‌بینی. یک لحظه تو روی آدم می‌خندید و پشت‌بندش پر از نفرت می‌شد.

وقتی موجودی زنده رو نقاشی می‌کنی یا ازش عکس می‌گیری، اون می‌میره.

دارم به تمام زیبایی‌های زنده‌ای فکر می‌کنم که بهشون پایان دادی

لحن حرف زدن آدم‌هاست که دست‌شان را رو می‌کند نه خودِ چیزهایی که می‌گویند.

چیزی بود ‌که در طول عمر فقط یک‌بار ممکن است فرصتش را پیدا کنی که آن هم اغلب به هدر می‌رود، چیزی که برایش رویا می‌بافی ولی هرگز انتظار نداری در حقیقت محقق شود.

قدرت فساد می‌آورد. و پول قدرت است.

کاری که می‌کنی، کاری را که قبلا کرده‌ای مبهم می‌کند.

وقتی پول نداری همیشه فکر می‌کنی بعد از پول‌دار شدن همه چیز تغییر می‌کند.

فراموش کردن چیزی نیست که دست خودت باشد، برایت اتفاق می‌افتد.