بریده‌های کتاب آگرین

خودش بود و دوتا کتابش و آسمانی که ستاره هایش هیچ وقت کهنه و تکراری نمی شدند.

هر آن کس در جهان ظلم و جفا کرد هر آن کز حق نه شرم و نه حیا کرد سزای کرده هایش را ببیند به پاداش عمل روزی نشیند

بدن فقط بسته ای است برای موهبت هایی که درونش قرار دارند و تو پر از موهبتی: فداکاری، مهربانی و دلسوزی. همه صفت های مهم! جوانی و زیبایی از بین میروند، اما صفت های انسانی هرگز.

یک نفر حوصله ام را سر میبرد؛ فکر میکنم خودم هستم.

آرزو میکنم ای کاش درونم به اندازه بیرون او زیبا بود.

عاشق شدن آسونه بن‌. قسمت سخت زمانیه که بخوای ازش خلاص بشی.

دلم میخواهد با توهینی پاسخش را بدهم؛ توهین نیش داری که تا مدت ها غرورش را جریحه دار کند، ولی مشکل اینجاست که به فردی که قلبی ندارد، نمیتوان نیش زد.

هر کس گفته حقیقت تلخ است، خوشبین بوده؛ حقیقت همچون سمی مهلک است.

معنای اصالت این نیست که انسان ظرف سوپ را بر روی زمین واژگون نکند، بلکه در این است که وقتی شخصی این کار را کرد، به روی خود نیاورد.

نباید تصور کرد که اندوه موجب ایجاد همبستگی مردم میشود، چون آن قدر که در میان آدم های غمگین، بی عدالتی و ظلم به چشم میخورد ، در میان افراد شادمان دیده نمیشود.

تفاوتی وجود دارد بین زندگی کردن و زنده بودن.

توهین شنیدن ها را اگر واقعیت نداشتند جالب میدانستم و اگر حقیقت داشتند یک درس زندگی.

میدونی پطرس مقدس موقع وارد شدن به بهشت به همه چی میگه ؟میگه هیچ جای زخمی نداری؟ وقتی اکثر ادم ها با افتخار میگن خب نه راستش ندارم . پطرس میگه چرا نداری؟ هیچی تو زندگیت ارزش جنگیدن نداشت؟