بریده‌های کتاب atena

چیزی نگفتم؛سکوت زبان اندوه ما بود.

«امید داشتن به معنای تظاهر کردن نیست.» «اتفاقا هست.امید یعنی همین.دروغی که به خودمون می‌گیم تا بتونیم ساعت ها رو بشکنیم و تظاهر کنیم زمان مرده.»

تخریب کردن امری اعتیاد آور است.هرچه بیشتر هستم،کمتر دوست دارم باشم.هرچه کمتر هستم،دوست دارم از این هم کمتر شوم.

ای کاش هرجای دیگری از این جهان باهم ملاقات می‌کردیم.ای کاش من،من نبودم.ای کاش می‌توانستم تو را لمس کنم و با تو باشم و آن طور که لیاقتش را داری با تو رفتار کنم.بیش از هرچیز آرزو می‌کنم آنقدر شجاع بودم که تو را دوباره دوست می داشتم.

اگر او را لمس کنم چه؟اگر طره های زردرنگِ روی گونه‌اش را نوازش کنم و انگشتم را روی نبض گردنش بکشم چه؟اگر او را ببوسم چه؟اگر از مثلث زیرِ بینی‌اش شروع کنم و همینطور پایین بروم و با هر نفس او را بپرستم چه؟