بریده‌های کتاب aram

نیتِن خنده‌ای کرد، سرش را تکان داد و گفت:«گاهی اوقات واکنش های تندی نشون می دم. از این بایت واقعا شرمنده‌م. پدر و مادر هامون مارو ترک کردن. هم‌سن و سال‌هامون دوست‌مون نداشتن. جامعه‌ای که قسم خورده بود مراقب‌مون باشه، خودش آزار و اذیت‌مون کرد! چرا از برادری‌مون استفاده‌ای نکنیم؟» :)

«تبعیض جنسیتی قائل نباش؛چون فقط زنم باید برم و توی ماشین منتظر بمونم؟» . . ...بعد مشتش را بالا آورد. «مرگ بر مردسالاری!»

قبلا سرحال‌تر و سالم‌تر بودم.

یا آن طور که پیپ تصور می‌کرد، وی آمد و به زندگی ای که ممکن بود اینجا جریان داشته باشد فکر می کرد. دنیای بیرون درِ بشته‌اش در حال گذر بود و این اتاق تا ابد، منتظر کسی می‌ماند که هیچوقت، بر‌نمی‌گشت.

شاید آن عکس های خانوادگی هزاران حرف بزنند، ولی بیشترشان دروغ‌اند.

«فکر نکن متوجه نشدم. زن‌ها ممکنه به اندازه مرد‌ها خطرناک باشن.»

«حرف زدن درمورد اتفاقی که افتاد بار خاطرات بد را روی دوشت می‌گذارد ، باعث می‌شود فکر کنی دردناک‌اند و دوباره احساسشان می‌کنی. حالا انقد زیر بار آن‌ها خم شده‌ام که به جای باز کردن جعبه و چمدانم، وسوسه می‌شوم توی رختخواب فروبروم و تا وقتی خورشید از افق سر نزده بیدار نشوم.»

«اون همه ثروت فقط پشت اون قاب‌های شیشه‌ای تمیز نما داشت. اما من می‌دونستم که این نما آدم رو گول می زنه. و تازه اگه زندان‌ها هم نور خوبی داشته باشن ، شاید جای دوست داشتنی‌ای برای موندن باشن.»

-اگه این کارو نکنیم فراموش می‌شیم... +همین حالا هم فراموش شده‌یم.

تصویرهای هولناک پر کشیدند و رفتند در گوشه ای از ناخودآگاهش تا دوباره در لحظه‌ای پر درد، رنج حقیقی را به رخش بکشند.

«طبیعت شیاطین اینه که بسوزونن... ببلعن...نابود کنن. دستشون به هرچی که برسه، تبدیلش می کنن به یه توده‌ی سوخته و سیاه از هیچ و پوچ.»

از روزی که به دنیا می آییم نمی دانیم چه خبر است و تنها دو جواب داریم: خلق و نابودی.

آن که به شکار هیولا میرود، مراقب باشد که در ورطه هیولا شدن قدم میگذارد. آن گاه که به حد کافی به درون ورطه خیره شود، ورطه هم سر برمی‌گرداند و به درونش خیره میشود.