بریده‌های کتاب امیرحسین موسوی

اولین میثاق با کلام خود گناه نکنید.

اگر با خودتان به شدت بدرفتاری کنید، می‌توانید تحمل کنید که دیگری شما را کتک بزند، تحقیر کند و با شما مثل یک آشغال رفتار کند. چرا؟ چون نظام اعتقادی شما می‌گوید:(( من سزاوار این رفتار هستم. این شخص به من لطف می‌کند که با من می‌ماند. من لیاقت عشق و احترام را ندارم. من به اندازه کافی خوب نیستم.))

اما هیچکس به اندازه خود ما با ما بدرفتاری نمی‌کند، و نظام باورها و قاضی و قربانی هستند که ما را به این کار وا می‌دارند.

زنده بودن بزرگترین ترسی است که انسان ها دارند. مرگ بزرگترین ترسی نیست که ما داریم؛ بزرگ‌ترین ترس ما پذیرفتن خطر زنده بودن است.

زنده بودن بزرگترین ترسی است که انسان ها دارند.

...شاید امروز آخرین روزی باشد که بتوانم به تو بگویم چقدر دوستت دارم...

چیزی که مهم است، دیده نمیشود.

اگر کسی اهلی شدن را پذیرفت، باید پای گریه کردنش هم بشیند.

((خوش به حال بچه ها))

چیزی که گل تو را ارزشمند کرده، عمری است که به پایش ریخته ای.

حقیقت را نمیتوان با چشم سر دید.

شازده کوچولو از او پرسید :((چرا شراب مینوشی؟)) -برای اینکه فراموش کنم .

اگر بتوانی در مورد خودت درست قضاوت کنی، آن وقت یک قاضی درست و حسابی هستی.

من هم کم تجربه تر از آن بودم که بدانم چطوری می توانم دوستش داشته باشم.

آخر میدانی که... وقتی آدم دلش گرفته باشد، تماشا کردن غروب آفتاب را دوست دارد.

وای از این دنیای اشک، که چقدر راز آلود است.

من از حقیقت خیلی بیشتر از دروغ خوشم می آید؛ هرچند هم که تلخ باشد.