بریده‌های کتاب محمدامین جراح

سخن کنفسیوس را به یاد داشته باشیم که هر ظلمی در جهان، از ظلم به کلمات آغاز می‌شود ...

ما انسان‌ها آن چیزی را که ملموس نیست، خوار می‌شماریم. خیلی راحت تحت تاثیر کودک گریانی قرار می‌گیریم که در تلویزیون می‌بینیم تا هزاران نفری که در جاهای دیگر می‌میرند ولی به تلویزیون اتاق نشیمن ما راه پیدا نمی‌کنند. یکی از آن‌ها تراژدی است و دیگری آمار. رسانه چیزها را بدتر می‌کند چون از شیفتگی نابخردانه ما نسبت به حکایات و عطشمان برای حکایت‌های شورانگیز سواستفاده می‌کند و به این ترتیب، باعث تبعيض و بی‌انصافی زیادی می‌شود. در حال حاضر هر ۷ ثانیه یک نفر از دیابت می‌میرد اما اخبار فقط درباره قربانیان طوفان‌ها و خانه‌هایی که ویران می‌شوند صحبت می‌کند.

اجتناب از اشتباهات کوچک، وخامت اشتباهات بزرگ را بیش‌تر می‌کند.

سازش یعنی اغماض. تنها اظهارنظر امروزی که از آن پیروی می‌کنم گفته جورج سانتایانا است: انسان زمانی از نظر اخلاقی آزاد و مبراست که ... دنیا و انسان‌های دیگر را با خلوص نیت ناسازش‌کارانه قضاوت کند. این صرفا هدف نیست تکلیف است.

رسیدن به سادگی، آنقدرها هم ساده نیست‌. استیو جابز فهمید که باید خیلی زحمت بکشید تا آنقدر تفکر خود را شفاف سازید که بتوانید آن را ساده کنید. عرب‌ها اصطلاحی دارند به نثری قاطع که می‌گوید: فهمیدنش کار شاقی نیست استاد کسی است که آن را بنویسد.

این است تراژدی مدرنیته: درست مثل والدینی که به شکلی وسواسی از فرزندانشان محافظت می‌کنند، سیاست‌ها و تدابیری که سعی دارند به ما کمک کنند غالبا بیش از همه به ما آسیب می‌زنند.

دلی را کز آسمان و دایره افلاک بزرگ‌تر است و فراخ‌تر و لطیف‌تر و روشن‌تر، بدان اندیشه و وسوسه چرا باید تنگ داشتن و عالم خوش را بر خود چو زندان تنگ کردن ... هم‌چو کرم پیله، لعاب اندیشه و وسوسه و خیالات مذموم بر گرد خود تنیدن و در میان زندانی شدن و خفه شدن!

آه! فرزندان کوچکم، دوستان عزیزم. از زندگی نهراسید! چه قدر زندگی شیرین و زیباست موقعی که آدم کاری نیکو و حقیقی انجام داده است.

باد شعله شمع را خاموش، اما آتش را شعله‌ورتر می‌کند. تصادفی‌بودن، عدم قطعیت و آشوب نیز همین‌طورند؛ باید از آن‌ها بهره ببرید نه این‌که از آن‌ها اجتناب کنید. باید آتش باشید و مشتاق وزش باد ...