سخن کنفسیوس را به یاد داشته باشیم که هر ظلمی در جهان، از ظلم به کلمات آغاز می‌شود ...

ما انسان‌ها آن چیزی را که ملموس نیست، خوار می‌شماریم. خیلی راحت تحت تاثیر کودک گریانی قرار می‌گیریم که در تلویزیون می‌بینیم تا هزاران نفری که در جاهای دیگر می‌میرند ولی به تلویزیون اتاق نشیمن ما راه پیدا نمی‌کنند. یکی از آن‌ها تراژدی است و دیگری آمار. رسانه چیزها را بدتر می‌کند چون از شیفتگی نابخردانه ما نسبت به حکایات و عطشمان برای حکایت‌های شورانگیز سواستفاده می‌کند و به این ترتیب، باعث تبعيض و بی‌انصافی زیادی می‌شود. در حال حاضر هر ۷ ثانیه یک نفر از دیابت می‌میرد اما اخبار فقط درباره قربانیان طوفان‌ها و خانه‌هایی که ویران می‌شوند صحبت می‌کند.

اجتناب از اشتباهات کوچک، وخامت اشتباهات بزرگ را بیش‌تر می‌کند.

سازش یعنی اغماض. تنها اظهارنظر امروزی که از آن پیروی می‌کنم گفته جورج سانتایانا است: انسان زمانی از نظر اخلاقی آزاد و مبراست که ... دنیا و انسان‌های دیگر را با خلوص نیت ناسازش‌کارانه قضاوت کند. این صرفا هدف نیست تکلیف است.

رسیدن به سادگی، آنقدرها هم ساده نیست‌. استیو جابز فهمید که باید خیلی زحمت بکشید تا آنقدر تفکر خود را شفاف سازید که بتوانید آن را ساده کنید. عرب‌ها اصطلاحی دارند به نثری قاطع که می‌گوید: فهمیدنش کار شاقی نیست استاد کسی است که آن را بنویسد.