بریده‌ کتاب‌های |زهرا پیوندی|

بعد از بررسی دقیق و صادقانه مشکلاتمان، به این نتیجه می‌رسیم که خیلی از غم‌ها و گرفتاری‌های ما ربطی به شریک زندگی مان ندارد، بلکه محصول موجودیتی است که کمتر مقصر شناخته شده است، یعنی خودِ "زندگی"!!

اکثر ما بیشتر از این‌که به کسي‌که ما را از تنهایی درمی‌آورد علاقه داشته باشیم، از خود تنهایی متنفریم.

شریک زندگی ایده‌آل باید ترکیبی از درمانگر، دستیار شخصی، معلم، میزبان، آشپز، پرستار و محافظ شخصی باشد.

اگر رابطه ای را شروع کنیم هیچ گاه نباید کسی را که در ابتدا در نظرمان فرشته‌ بوده، برای این‌که دقیقا آن‌چه نشان داده است نبوده، سرزنش کنیم. این تنها چیزی است که (ما) تصمیم گرفته‌ایم باشد

ازدواج تعهدی به گردن هر دوطرف که پر از نقص و ایراد هستند می‌اندازد، تعهدی برای اینک یک‌سری مشکلات طاقت فرسا را تا آخر زندگی‌شان تحمل کنند.

همين‌که ما ماهیت واقعی عشق را درک کنیم، غم و اندوه‌ها از نشانه‌‌های بدبختی، به حقیقت زندگی ما تبدیل می‌شود.

ارسطو: دوستیِ کامل از آن مردم نیک است، آنانی که از فضایلی مشابه برخوردارند، و برای یک‌دیگر خواستار نیکوترین‌ها هستند.

آلبرت انیشتن: در خلوت و تنهایی زندگی می‌کنم، که در ایام شباب و جوانی دردناک، و در روزگار بلوغ و کمال دلپذیر است.

هم‌نشینی همراه‌تر از تنهایی نیافتم، قابل معاشرت و شایسته‌ی رفاقت

اگر تمام چیزی که از دنیا می‌خواهید کسب لذت است هرگز آن را نخواهید یافت. تمام چیزی که در پی استمرار در لذات زودگذر کسب می‌کنید سرخوردگی و ملال است.

هر برخاستن و بیدار شدنی یک تولد نوین است. هر صبح زیبایی یک جوانی کوچک است. هر استراحت و آرمیدنی یک مرگ کوچک است.

فقدان و از دست دادن، ارزش چیزها را برای ما آشکار می‌کند.

مراقب باش که آرزوی چه را داری، چون ممکن است آرزوی تو محقق شود...

آدمی هرچه در درون خود بیشتر مایه داشته باشد، از بیرون کم‌تر طلب می‌کند و دیگران هم کمتر می‌توانند چیزی به او عرضه کنند.

آنچه آدمی هست و در خود دارد، خلاصه‌ی کلام، شخصیت او و ارزش آن تنها وسیله‌ی بی‌واسطه برای سعادت و خشنودی اوست. همه‌ی چیزهای دیگر با واسطه اند و از این رو می‌توان تاثیر آن‌ها را خنثی کرد.

انسان فقط تصورات، احساسات و اراده‌ی خود را بی‌واسطه درک می‌کند و عوامل بیرونی، تنها از این‌ طریق‌ها بر او اثر می‌گذارند.

زخم‌هایی که از درون بر سعادت ما وارد می‌شود، بسیار عمیق‌تر از زخم‌هایی است که از بیرون می‌رسند...

مردم بیشتر تحت تاثیر عواطف و احساسات‌اند تا اندیشه و بصیرت، چرا که شکیبایی لازم برای تأمل، اندیشه و قضاوت درباره‌ی ادله و براهین را ندارند.

قهر، پرتابِ کدورت‌هاست به ورطه‌ی سکوتِ موقت. و این کاری‌ست که به کدورت، ضخامتی آزارنده می‌دهد.

"ما نکاشته‌هایمان را هرگز درو نمی‌کنیم" پس به آن دوست بگو: خستگی کاشته‌ای که خستگی برداشته‌ای...