بریده‌های کتاب 'سارینا'

در نبود ارتباطات انسانی با شخصیت های کاغذی پیوندی نزدیک داشتم.در خلال داستان های بافته در تارو‌پود تاریخ عشق و شکست زندگی کردم با آن ها نوجوانی را تجربه کردم دنیای من شبکه در هم تنیده ای از کلمات است

کتاب ها و نویسندگان و داستان ها همیشه همین طورند؛هیچوقت نمی دانی تو را به کجا می‌کشانند

انگار همین چندوقت پیش بود که با پتو برای خودمان قلعه می‌ساختیم و حالا به اینجا رسیده بودیم روی کاناپه مادرم نشسته بودیم و سعی می‌کردیم این حقیقت پیچیده را درک کنیم که دیگر بزرگ شده‌ایم. تنها مسئله اینجا بود که من هنوز احساس می‌کردم کودکم.هیچ ایده ای نداشتم که می‌خواهم با زندگی‌ام چه‌کار کنم.

کتابخانه ها برای من به هیچ وجه کسالت آور نبودند،اما می‌دانستم که مردم گاهی اینطوری می‌گویند.

هرچه پیش می آمد،من کتاب هایم را داشتم و در فضای خلوت صبح می‌توانستم صدای نقش های صبورانه و پیوسته‌شان را بشنوم؛ درست مثل انعکاس یک نت پیانو که مدت ها بعد از نواخته شدن در هوا می‌ماند

نکته جالب مجموعه داری همین بود:تو هرگز نمی‌دانی چه چیزی ارزشمند است و برای چه کسی. آیا ما همگی محکومیم که چیز هاس مشخصی دا دوست بداریم؟لحظه ای در کودکی از حافظه‌مان پاک شده اما به شکلی ابدی بر روحمان نقش بسته؟برای من جذابیت بازی وعده پیدا کردن چیزی بود که نمی‌دانستم دنبالش هستم.

حدود ۲۰۰ صفحه با هم رقیب بودن تا اینکه دختره زخمی جلوش ظاهر میشه _کدوم یکی شون این کار رو باهات کرد؟ +مهم نیست _دوباره میپرسم کی این بلا رو سرت آورد؟