بریده‌های کتاب سیده فاطمه‌معصومه طباطبائی

دست‌هایم چه پیر و فرتوت‌اند دست نه، دسته‌های تابوت‌اند که تن خسته‌ام کشند به‌زور بکشانند و بسپرند به گور

همیشه عشق به مشتاقان، پیام وصل نخواهد داد که گاه پیرهن یوسف، هوای خرمن من دارد

اینک تو و آن زخمه و اینک من و این زخم خواهی بنوازم تو و خواهی بگدازم

ارسطو: انسان ذاتاً حیوان سیاسی است.

ارسطو: همه‌ی آدمیان بالطبع خواهان دانستن‌اند.

به باور افلاطون هدف نهایی هر آدم هوشمند در زندگی باید آن باشد که رویه‌ی بیرونی چیزها را بشکافد و به درون آن‌ها راه یابد.

زری نگاهی به آسمان کرد و گفت: دلش خیلی پر است، نمی‌بارد که آدم نفس راحتی بکشد. یوسف گفت: مثل دل من

هوا چرا همه بوی فراق می‌دهد امروز تو تا همیشه گر از من سرِ جدا شدنت نیست؟

چه کرده‌ای؟ چه‌ستم کرده‌ای به خویش که دیگر، چنان گذشته‌ی شیرین لبی شکرشکنت نیست؟

شعر من از قبیله‌ی خون است، خون من فواره از دلم زد و آمد کلام شد

سه تا از پرستارهایمان تیفوس گرفتند و حالا آن دنیا راحت و آسوده زیر درخت طوبی گرفته‌اند نشسته‌اند. زن خدا هم امشب راه میفتد پ. ن.: جوری که راحت راجع‌به مرگ صحبت می‌کنن!

آدم‌ها طبعاً باید شبیه روییدنی‌های منطقه‌ای باشند که در آن به‌وجود آمده بوده‌اند.

گلچین رسید و نوبت با من وزیدنت دیگر تمام شد، گل سرخم! تمام شد

پدیدارشناسی بین بدن زیسته و بدن بیولوژیکی تفکیک قائل می‌شود اما بدن بیولوژیکی را رد نمی‌کند.

خیلی زود فهمیدم وقتی پزشک از تو می‌پرسد: ((حالت چه‌طور است؟)) یعنی ((حال جسمانی‌ات چه‌طور است)).

پناه غربت غمناک دست‌هایی باش که دردناک‌ترین ساقه‌های تنهایی است.

در آسمانه‌ی دریای دیدگان تو، شرم گشوده‌بال‌تر از مرغکان دریایی است

اگر تا به‌حال گمان می‌کردید که یک فرد افسرده دلش می‌خواهد شاد باشد و خوش‌حال، در اشتباه بودید. افسرده‌حالان اصلاً و ابداً به بعد تجملی شادکامی اهمیتی نمی‌دهند. تنها چیزی که می‌خواهند فقدان رنج است.

شگفت‌انگیزترین بعد ذهن آن است که پرهیاهوترین اتفاقات در آن رخ می‌دهد، اما هیچ‌کس دیگری قادر به دیدن آن‌ها نیست. گویی جهان در برابر شما شانه بالا می‌اندازد و اظهار بی‌اطلاعی می‌کند.

فرهنگ-قبل از همه چیز- عبارت از سیستم رفتارها و حالت‌های متکی بر وجدان مغفوله(ناخودآگاه) است و بدین وسیله ارتباط بین افراد تضمین می‌شود.