بریده‌های کتاب Narges pahlavan

تا وقتی چیزی را دور نینداخته باشی نمی‌فهمی مال تو بوده.

محزون است که حتی کاری نکرده باشی که افسوسش را بخوری، هیچ، هیچ، هیچ، زیرا آنچه بر باد رفته چیزی نبوده است. هیچ، یک "هیچ "احمقانه و بی‌معنی، همه خواب بوده است.

او هیچ حسرتی بر دل ندارد. زیرا او مافوق آرزو است، زیرا هر چه بخواهد دارد. او سیر است زیرا خود، خداوند زندگی خویش است.

من تا روزی که بدانم جایی را پیدا کرده‌ام که من و چیزهایش به هم تعلق داریم، نمی‌خواهم مالک هیچ چیزی باشم. خودم هم درست نمی‌دانم آن‌جا کجاست. اما می‌دانم چه شکلی است.

تاحالا توجه کردی پیش‌شرط ابدی تراژدی چیه؟ وجود ایده‌آل‌هایی که مرگ را باارزش‌تر از زندگی بشر جلوه می‌دهند. میدونی پیش‌شرط جنگ چیه؟ همان چیز. آن‌ها به همین بهانه شما را به سمت مرگ سوق می‌دهند زیرا از قرار معلوم در مرگ چیزی نهفته است که از زندگی شما بسیار باارزش‌تر است.

جاودانگی به معنی یک دادگاه ابدیست.

زن عاشق معایب و حتی بدجنسی‌های مرد محبوبش را توجیه می‌کند، طوری که خود مرد هم تا‌به‌حال نتوانسته باشد چنین توجیهاتی برای بدی‌هایش بیاورد.

آخر آن زمان من ته ظلمات ناامیدی بودم، هلاک شده بودم، خودم دیگر مرده بودم، چطور می‌توانستم انسان دیگری را نجات دهم؟

او با خودش گفت نباید از آن‌ها متنفر باشم چون دلم نمی‌خواهد هیچ‌چیزی مرا به آن‌ها پیوند بزند. من هیچ نقطه‌ی اشتراکی با آن‌ها ندارم.