تا وقتی چیزی را دور نینداخته باشی نمی‌فهمی مال تو بوده.

محزون است که حتی کاری نکرده باشی که افسوسش را بخوری، هیچ، هیچ، هیچ، زیرا آنچه بر باد رفته چیزی نبوده است. هیچ، یک "هیچ "احمقانه و بی‌معنی، همه خواب بوده است.

او هیچ حسرتی بر دل ندارد. زیرا او مافوق آرزو است، زیرا هر چه بخواهد دارد. او سیر است زیرا خود، خداوند زندگی خویش است.

من تا روزی که بدانم جایی را پیدا کرده‌ام که من و چیزهایش به هم تعلق داریم، نمی‌خواهم مالک هیچ چیزی باشم. خودم هم درست نمی‌دانم آن‌جا کجاست. اما می‌دانم چه شکلی است.

تاحالا توجه کردی پیش‌شرط ابدی تراژدی چیه؟ وجود ایده‌آل‌هایی که مرگ را باارزش‌تر از زندگی بشر جلوه می‌دهند. میدونی پیش‌شرط جنگ چیه؟ همان چیز. آن‌ها به همین بهانه شما را به سمت مرگ سوق می‌دهند زیرا از قرار معلوم در مرگ چیزی نهفته است که از زندگی شما بسیار باارزش‌تر است.