بریده‌های کتاب نرگس شریفی

خیلی حیف شد ، ولی به قول ران نمی شد آدم در زندگی به همه ی خواسته هایش برسد.

دامبلدور لبخند زنان گفت :« شجاعت انواع مختلفی داره. ایستادگی در برابر دشمنانمون به شهامت زیادی نیاز داره ، اما ایستادگی در برابر دوستانمون هم همون قدر دلیرانه ست .

زاری کنان صورتش را بین دست هایش گرفت و گفت :« همه ش ... تقصیر ... منِ ... خرفته! من به اون عوضی بدذات گفتم چه جوری از پشمالو رد بشه ! من بِش گفتم ! این تنها چیزی بود که نمی دونس و من بِش گفتم ! اگه مرده بودی چی ؟! اون هم به خاطر یه تخم اژدها ! من دیگه هیچ وقت با غریبه ها هم کلوم نمی شم ! حقمه از اینجا بندازنم بیرون و مجبورم کنن مث ماگل ها زندگی کنم!»

« بهش بگو ولدمورت هری . همیشه اسم صحیح هر چیزی رو به کار ببر. ترس از به زبون آوردن اسم چیز ها وحشت ازشون رو بیشتر می کنه .»

ولی مشکل اینجاست که آدم ها معمولا درست همون چیز هایی رو انتخاب می کنن که از همه براشون بدتره‌.»

دامبلدور که حسابی خوشحال به نظر می رسید ، گفت :« اِ؟ تو ماجرای نیکلاس رو می دونی ؟ واقعا ته و توی همه چی رو درآوردی، نه ؟

بی هوا گفت :« نباید این رو بتون می گفتم ! فراموشش کنین !

سانتور به هری کمک کرد روی پایش بایستد و گفت:« حالت خوب است ؟» « آره ... ممنونم .‌‌.. اون دیگه چی بود ؟ سانتور جوابش را نداد.

سانتور ها موجودات عمیقی ان... یه چیز هایی می‌دونن..‌‌. فقط زیاد چیزی بروز نمی دن.

برای جبران خرابکاری اش دیر بود ، اما هری با خودش عهد بست دیگر در کاری که به او مربوط نیست دخالت نکند. دیگر از پرسه های یواشکی و سرک کشیدن در کار این ‌ و آن سیر شده بود.

بعد از اینکه هری به رختخواب برگشت ، تازه متوجه شد ممکن است دامبلدور راستش را به او نگفته باشد‌. اما وقتی داشت اسکبرز را از روی بالشتش هل می داد کنار ، فکر کرد سوالش زیادی خصوصی بوده است .

بعضی کار ها را وقتی با آدم های دیگر تجربه می کنی ، ناگزیر به دلت می نشینند؛ بیهوش کردن یک ترول کوهی چهار متری هم یکی از همین کارهاست.

هری گفت :« من که نخواستم با به زبون آوردن اسمش شجاعتم رو نشون بدم. فقط نمی دونستم نباید بگیم . حالا فهمیدی منظورم چیه ؟ یه عالمه چیز هست که باید یاد بگیرم...»

هری فقط گفت :« مرده ان.» زیاد دلش نمی خواست درباره جزئیات ماجرا با این پسر حرف بزند.

هری توی دلش آرزو کرد کاش اصلا حرفی نزده بود.