بریده‌های کتاب Mohadeseh

کز رهبر آن ها بود،اینژ حکم آن ربایی را داشت که وقتی به نظر می رسید بیشترین احتمال جدا شدنشان وجود دارد،آنها را کنار هم نگه می داشت.

ما.کلمه ای بدون تقسیم بندی یا حد و مرز که پر از امید بود.

ماتیاس گفت:(شوکه شدی،دمیِن.نزدیک بود غرق شی.حقت بود که غرق شی.) کز دوباره سرفه ای کرد و بدنش لرزید.تکرار کرد:(غرق شم؟) نینا آهسته سر تکان داد.(دربار یخی،یادته؟سرقت غیر ممکن؟خطر مرگ؟سه میلیون کروگی که توی کتردام منتظرته؟) کز چند بار پلک زد و بی حالی نگاهش از بین رفت.(چهار میلیون.) (می دونستم اینو بگم حالت جا میاد.)

با خود گفت، من قوی تر از این حرفام.اراده ام قوی تره.ولی می توانست صدای خنده یوردی را بشنود.نه،داداش کوچولو.هیچ کس قوی تر نیست.تو بار ها سر مرگ کلاه گذاشتی.درسته که طمع بهت خدمت میکنه، ولی مرگ خدمتگذار کسی نیست.

به چشم های نینا خیره شد.(یِر مول پِه اونِت.اِنِل مُرد یِه نِی آفوا تِروهِم وِرِتن.) نینا آن دهانش را قورت داد.این کلمات و معنای واقعی شان را به خاطر داشت. محافظت از تو را به من سپرده اند.تنها مرگ می تواند مرا از این سوگند باز دارد. سوگندی بود که دروکسل ها در قبال فیردا می خوردند و اکنون قولی بود که ماتیاس به او می داد.

(یه روز بالاخره حقه هات ته می کشه،دمیِن.) (بهتره امیدوار باشی اون روز، امروز نباشه.)

کز ابرویش را بالا برد و ماتیاس ناگهان متوجه حقیقت شد.(یه جور آزمایش بود.از قصد تفنگو برنداشتی.) (می خواستم مطمئن شم واقعا طرف مایی.طرف همه مون.) (از کجا میدونستی شلیک نمی کنم؟) (چون بوی گند شرافت می دی،ماتیاس)

حقیقت وحشتناک بهتر از دروغ های دلگرم کننده بود.

پسری که به خلاف دست معروف بود. هرگز درباره ی دیگران قضاوت نمی کرد.

(کز،می دونی که از پسش برمیام و می دونی که درخواستتو رد نمی کنم.پس چرا می پرسی؟) چون دو روزه دنبال بهانه می گردم باهات حرف بزنم. (می خوام مطمئن شم می دونی با چی طرفی و نقشه ها رو بررسی کردی.)

پسرای زیادی ممکنه برات گل بیارن، ولی یه روزی با پسری آشنا می شی که اسم گل مورد علاقه ت رو می فهمه، اسم آهنگ مورد علاقه ت رو می فهمه، اسم شیرینی مورد علاقه ت رو میفهمه.اونوقت حتی اگه انقدر فقیر باشه که نتونه این چیزا رو برات فراهم کنه، اصلا برات اهمیتی نداره، چون برعکس بقیه واست وقت گذاشته تا این چیزارو بفهمه.فقط همچین پسری میتونه قلبتو به دست بیاره.

به او می گفت، ثابت قدم باش.قبل از اینکه برسی، باید بدونی کجا می خوای بری.

کز کمی به عقب تکیه داد.(می دونی، آدما یه جور گاو صندوقن،خزانه ای از رازها و آرزو ها.بعضیا خشونت خرج می دن، ولی من نرمش رو ترجیح می دم...

(طمع تنها چیزیه که تو می پرستی، کز.) کم مانده بود کز خنده اش بگیرد.(نه، اینژ.طمع جلوی من سر تعظیم فرود میاره.هم خادممه، هم اهرم قدرتم.) ( پس به چه خدایی خدمت می کنی؟) (هر خدایی که خوش اقبالی نصیبم کنه.) (به نظر من خدا اینطور عمل نمی کنه.) (برام مهم نیست.)

(یه روز تاوان این کاراتو پس می دی،برکر.) کز گفت:(اگه عدالتی تو این دنیا وجود داشته باشه،پس می دم.ولی همه مون می دونیم احتمالش چقدر ضعیفه.)

گیلز طوری به کز نگاه کرد که انگار او را برای اولین بار می بیند.پسری که در آغاز با او حرف زده بود از خود راضی،بی پروا و شوخ طبع بود،ولی وحشتناک نبود...نه زیاد.ولی این پسرک اکنون جای خود را به هیولایی داده بود که چشم های جدی و خالی از وحشت داشت.اثری از برکر نمانده بود و خلاف دست جایش را گرفته بود تا بخش ناخوشایند کار را انجام دهد.

گیلز پوزخند زد:(کز برکر، استاد قِسِر در رفتن.حالا چجوری می خوای خودتو از این مخمصه نجات بدی؟) (از همون راهی که اومدم،برمیگردم.)

با چهره ای که ردپای خشم روی آن نشسته بود، به سمت کز برگشت.(همیشه یه قدم جلوتری،نه؟) (گیلز، وقتی با تو طرفم، چند تا خیابون جلوترم.)

(خیلی به خودت مطمئنی،نه،برکر؟) (فقط و فقط به خودم.)

جسپر در حالی که تفنگش را برای راتی پرت می کرد، گفت:(نه عزاداری...)و بقیه ی تفاله ها زیر لب پاسخ دادند:(نه کفن و دفنی.)این جمله برای آنها حکم "موفق باشید"را داشت.