بریده‌های کتاب محدثه خیری

قصه هایی که درباره خود می گوییم در خلا به وجود نیامده اند.بیشتر وقت ها قصه هایی را که درباره خودمان باورکرده ایم،دیگران برایمان نوشته اند.

در زندگی همه ی ما رخدادهایی هستند که بافکر کردن به آن ها در خودمچاله می شویم؛قلبمان به درد می آید اندوه به دلمان مینشیند واحساس شرم میکنیم .اگر این لحظه ها به هم وصل شوند و قصه ی زندگی مان را بسازند احساس ناامیدی عمیقی درماشکل میگیرد .

داستایوفسکی مینویسد: چیزهایی هست که نباید گفت؛مگر برای دوستان. چیزهایی هست که نباید گفت حتی برای دوستان چیزهایی هست که نباید گفت حتی به خویش..

آیا بهتر نیست پیش از تولید مثل، بیافرینیم و برازنده شویم؟ وظیفه‌ی ما در قبال زندگی، آفریدن موجودی برتر است، نه تولید موجودی پست‌تر.

به دوستی که در رنج است؛ مکانی برای آرمیدن پیشکش کن, ولی زنهار که بستری سخت برایش فراهم آوری.

مردن دشوار است .من معتقدم که آخرین پاداش مرده این است که دیگر نخواهد مرد...

موش کور پرسید :«لیوانِ تو نصفش پره یا نصفش خالیه؟» پسرک گفت: «فکر کنم فقط از این خوشحالم که لیوان دارم.»

همبازی خیالی نباید مسئول تبلیغات یا مربی ورزش یا مسئول تهیه ی غذا داشته باشه.همبازی خیالی نبایدزیردست داشته باشه.همبازی خیالی فقط باید بازی کنه. با همون بچه ای که خیالش کرده .