بریده‌های کتاب میم صالحی فر

زیر لب، بی‌اختیار، می‌پرسم: یعنی این جنگ کی تمام خواهد شد؟ و می‌شنوم که کسی می‌گوید: وقتی یاد بگیریم که سرهایمان را، از نفیر گلوله‌های عابر، به غریزه ندزدیم؛بلکه در این حال نیز به اراده امکان انتخاب بدهیم. و این واقعیتی‌ست که در بخش اعظم زندگی انسان، هنوز، غریزه می‌گوید «آری»، اراده فریاد می‌کشد «نه»، و انسان، غالبا، «آری» غریزه را همچون فرمانی تردیدناپذیر می‌شنود و می‌پذیرد و خود ر را از مشتقات انتخاب آگاهانه‌ی ارادی خلاص می‌کند...

پدر، امروز می‌گوید: خودتان را به آب و آتش بزنید. غصه‌ی لانه و باغ و بهار را نخورید. لانه، باز ساخته خواهد شد درخت، باز کاشته خواهد شد شرف، اما، اگر برود، در تاریخ می‌نویسند، و وقتی نوشتند، با مرکبی می‌نویسند که خیلی سخت پاک می‌شود: با مرکب تجزیه، با مرکب معاهده‌ی گلستان و ترکمن‌چای... با مرکبی از خون سرداران و سربه‌داران...