بریده‌های کتاب لیلا منوچهری

راست است که من از سرزمینی آمده ام و آنها از سرزمین هایی؛ من از نژادی و آنها از نژادی؛ اما اینها تقسیم بندی های پلیدی است تا انسان را قطعه قطعه کنند و خویشاوندان را بیگانه بنمایند و بیگانگان را خویشاوند. اما من بیرون از این تقسیم بندی ها ، از این سلسله و نژادم و خویشاوند و همدردشان.

یکی از زن ها توی یکی از اتاق های طبقه بالا بهم گفته بود « غصه ها برا زناست . حاجتی مَردارم زنا میآن می گیرند.» از چهارتا در سه تا مال زن ها بود ولی برای رسیدن به داخل خانه هنوز مجبور بودیم بایستیم توی صف.

در زندگی هیچ چیز گرامی تر ، قوی تر، سالم تر و مفید تر از خاطره ای خوش نیست، به خصوص اگر مربوط به دوران کودکی باشد و خانه پدری. اگر آدم تعداد زیادی از این خاطره ها در ذهنش داشته باشد، همه عمر خوشبخت خواهد بود. حتی اگر یک خاطره هم باشد، روزی به کارمان می آید و نجات مان می دهد.

مرگ مفهومی عجیب است دختر ؛ پرهیزگارت می کند ، صبورت می کند ، رامت می کند و دستت را می گیرد و تو را به جاهایی از اعماق وجود خودت می برد که گمان نمی کنی شهرِ دلت ممکن است چنین گوشه ها و کوچه هایی هم داشته باشد.