بریده‌های کتاب هومن

فیلم های مورد علاقه اش فیلم های جنگی بسیار رایج آن زمان بود شاید به لحاظ جنبه هیجان انگیز آن ها اما به احتمال قوی تر به خاطر این که رنج های توانفرسای نهفته در این فیلم ها او را سرشار از احساس رقت و دلسوزی می کرد و به نظر او موجب تعالی معنوی و نشان دهنده قسمت ((جدی)) وجودش بود که آن قدر آن را با ارزش می پنداشت

او در باره تاریخ هیچ نمی دانست در زیر آن زندگی کرده بود

از آن به بعد هر وقت رابطه تازه ای با مردها یا زن هایی برقرار می کنم که بالقوه می توانند دوستم یا عشقم باشند آن ها را در آن زمان و آن مکان مجسم می کنم و از خودم می پرسم آیا آن ها هم دست خود را بلند می کردند؟

در مسیر زندگی ،گآدم ها با یکدیگر آشنا می شوند،باهم چک و چانه می زنند،گپ می زنند، بحث می کنند و مشاجره، بی آنکه بدانند در واقع با دیگرانی در دوردست ها در سخن اند،دیگرانی که گویی در رصدخانه هایی برافراشته در مقطع متفاوتی از زمان،تماشاگر آنانند.

آیا یک رویداد هر چه بیشتر اتفاقی باشد،مهم تر و پر معنا تر نیست؟ فقط«اتفاق» است که آن را می توان به عنوان یک پیام تفسیر کرد.آنچه بر حسب ضرورت روی می دهد،آنچه انتظارش می رود و روزانه تکرار می شود چیزی ساکت و خاموش است. تنها «اتفاق»سخنگوست و همه می کوشند آن را تعبیر و تفسیر کنند.

-با ترزا بودن بهتر است یا تنها ماندن؟ هیچ وسیله ای برای تشخیص دادن تصمیم درست وجود ندارد،زیرا هیچ مقایسه ای امکان پذیر نیست. در زندگی با همه چیز برای نخستین بار برخورد می کنیم ،مانند هنرپیشه ای که بدون تمرین وارد صحنه شود.اما اگر اولین تمرین زندگی خود زندگی باشد،پس برای زندگی چه ارزشی میتوان قائل شد؟