بریده‌های کتاب فـاطْ؛

وطن را اگر بشود از چشم حرامی حفظ کرد، پریدخت در امان است و پریدخت داشتن بی وطن ننگی بود که تا قیامت پاک نمی شود.

اما متوجه می‌شود درد تنها چیزی ست که نفس کشیدن را برایش میسر می کند. جز اندوه چیز دیگری برایش باقی نمانده است.

گاهی آدم باید وزن دنیا را تحمل کند..

عسل، بگو! چون که ما جز «گفتن»، هیچ چیز نیستیم. عشق نوعی گفتن است و عالی ترین نوعِ گفتن..

هیچ‌وقت به هیچ‌کی هیچی نگو. اگر بگویی، دیگر گفتی و رهاشان کردی. آن‌وقت دلت براشان تنگ می‌شود.

هلیا هیچ چیز تمام نشده بود. هیچ پایانی به راستی پایان نیست. در هر سرانجام مفهوم یک آغاز نهفته است. چه کسی می تواند بگوید «تمام شد» و دروغ نگفته باشد؟