بریده‌های کتاب الهه قره‌خانی

وجود قدرت های عظیم در برخی افراد به این معناست که انرژی لازم برای فعالیت در سایر عرصه ها از آنها گرفته شده است

دو جور احمق هست.ان‌هایی که هیچ کاری نمی‌کنند چون تهدید شده‌اند و آن‌هایی که فکر می‌کنند دارند کاری می کنند چون دست به تهدید زده‌اند.

خب تنها زنده موندن مثل تنها مردنه، این‌طور فکر نمی‌کنی؟

اگر آدم‌ها خبیثند، شاید فقط به این خاطر است که رنج می‌برند، اما فاصله زمانی میان لحظه‌ای که رنج‌شان به پایان می‌رسد و زمانی که کمی بهتر می‌شوند، بسیار زیاد است.

روح مایه غرور و لذت جسم است، البته تا وقتی که جسم سالم باشد، اما تا بیماری به میدان می‌آید یا شرایط نامساعد می‌شود، روح به وسوسه رهایی از شر جسم تبدیل می‌شود.

توانایی بیان واژه‌های همدردانه‌ی سطحی با صدای دلچسب، از آدم یه فرد بامحبت و غم‌خوار نمی‌سازه.چیزی که مهمه توان یک دل بودن با یه انسان دیگه‌ست-توان احساس درد اون فرد و همگام شدن باهاش در مسیر رنج کشیدنش.

این حقیقت نداره که هرچی بیشتر بخونی، چیزهای بیشتری از دنیا رو می‌بینی. مهم نیست که چقدر دانش و آگاهی فروکنی توی سرت، چون تا وقتی با ذهن خودت فکر نکنی و با پای خودت راه نری، آگاهی و دانشی که به‌دست می‌آری توخالی و قرضیه.

فکر میکنم هرکسی زمان‌بندی شخصی خودش رو داره که بهترین‌ها رو براش رقم می‌زند.

اعتماد.هرکاری که میکنی_وام گرفتن از بانک،سفارش کاری،فرستادن یا دریافت بسته پستی،برنامه ریزی با دوست‌هات، سفارش غذا به رستوران_همه این کارها فقط وقتی انجام میشه که اعتماد متقابل بین دو طرف وجود داشته باشه.