بریده‌های کتاب کاساندرا

و اگر یک چیز بود که بالاخره آن را متوجه شدم، این بود که همیشه می‌توانی ذهن را تغییر بدهی.

شما روی این سیاره چه اسمی می‌گذارید؟ سیاره‌ای که آدم‌های بد، با ردای موفقیت‌ روی شانه‌هایشان‌، مثل پادشاهان‌ قدم می‌زنند و همه‌‌‌ی اتفاقات ناگهانی و ترسناک بر سر کودکان بی‌گناه آوار می‌شود. من به آن می‌گویم زمین.

حتما شنیدین که همه جای دنیا با کمبود مداد مواجه شده‌ان. دلم می‌خواد اینجوری فکر کنم که با دررفتن‌ از انجام تکالیفم، سعی می‌کنم یه ذره هم که شده صرفه‌جویی کنم.

به جای عذاب کشیدن واسه چیزهایی که نمی‌تونی تغیرشون بدی، چرا سعی نمی‌کنی روی چیزهایی کار کنی که می‌تونی عوضشون کنی؟

یکی از چیزهایی که شاید باورش برای ما جنیان‌ سخت باشد، همین است که چطور نوع آدمیان‌ به این آسانی‌ می‌توانند‌ صدها بار از یک سوراخ گزیده شوند! شاید اگر برای نوع ما‌ یک‌هزارم‌ آنچه برای‌ آن‌ها آمده، می‌آمد، بسی بهتر و زودتر هدایت‌ می‌شدیم...

《یه روز یه نفر بهم گفت که شجاعت یه قهرمان نباید از قبل برنامه‌ریزی شده باشه. بلکه باید واکنشی حقیقی به یه وضعیت بحرانی باشه. باید از عمق وجود آدم بیاد، بدون فکر پاداش!》

《مثل اینه که از یه هنرمند بخوای درمورد هنرش توضیح بده یا از یه شاعر بخوای شعرشو‌ توضیح بده. این برخلاف هدف اوناست.

《رویاها مانند پادکست حقیقت رو در گوشم دانلود می‌کنن. اونا چیزهای جالبی به من می‌گن.》

مسئله این‌ بود که فکر می‌کردیم احتمالا شیطانی است در لباس انسان.

متوجه می‌شین که یونان، مهد پذیرش تمامیِ عقاید عجیب و غریبه.

شنیده‌اید می‌گویند 《سکوت کر کننده بود》؟ آره، چنین چیزی واقعی است

خیلی بدم می‌آید که وقتی مفهوم اصلی حرفم این‌قدر روشن است، زیاده‌گویی کنم.

اخم کردم. "اینکه زیادی آسون بود." مِگ انگشتش‌ را به پس گردنم فرو کرد و گفت: "هی! یادته پرسی چی گفت؟ هیچ‌وقت نگو موفق شدیم یا چه آسون بود. چشممون می‌زنی، نحس می‌شیم!"

مفید بودن. اَه! یک پدیده‌ی کاملا انسانی. یعنی شما زمان محدودی دارید (هِر هِر هِر) و باید حسابی زحمت بکشید تا بتوانید کاری را انجام بدهید (خیلی هِر هِر هِر). حرف من این است که اگر سالیان سال زحمت می‌کشیدید و اُپرایی درباره‌ی جلال و شکوه آپولو می‌نوشتید، کاملا درک می‌کردم که چرا می‌خواهید مفید باشید!

من فکر می‌کنم تو می‌دونی پرسی. فکر می‌کنم تو مثل من به این درک رسیدی که اگه زندگی من معنایی داشته باشه، باید خودم اون رو زندگی کنم. نمی‌تونم اجازه بدم خدای دریا ازم مراقبت کنه. باید به تنهایی شجاعت رو پیدا کنم. تلاش تو این رو به من یادآوری کرد.

اعتراف کردم: مطمئن نیستم. لئو دست‌هایش را بالا برد و گفت: درود بر ایزد پیشگویی!