بریده‌های کتاب Mhmd fthy

همیشه بدترین مصیبتهایی که به سر آدم می آید از طرف کسان خودش است .

راستش را بخواهید تنها زنده ماندن کافی نیست و برای اینکه این موهبت برای تو ثمر بخش باشد ، باید که بعد از تو نیز ادامه داشته باشد .

انسان تنها حیوانی است که می‌تواند فکر نابودی خودش را بکند و تنها حیوانی است که از این فکر درمانده و مأیوس می‌شود. چه جانور عجیبی است انسان! جانوری که تا آن حد به نابودی خود حریص است و تا به آن اندازه به حفظ خود مشتاق .

این سیاره را در قلب بهار و در آن هنگام کشته بودند که جوانه ها تازه نیش زده و بچه خرگوش ها تازه در لانه ها از مادر زاده بودند. دیگر نه حیوانی زنده مانده بود ، نه پرنده ای و نه حشره ای . زمین سوخته بود . خانه ها بدل به خاکستر شده بودند ‌.

چیزی مهوع تر از این نیست که آدم حرفهای احمقانه ای را پشت سر هم و با دو تعبیر مختلف بشنود .

واقعه بسیار بی معنی است و در عین حال هوس آدم برای درک علت آن شدید .

درک هر ضعفی ، به معنای بخشیدن آن است .

هراثر بزرگ ، کم و بیش ، نوعی عناد است ، نوعی مقاومت ،و به رغم رنج ، غم ، فقر ، بی کسی ، ضعف جسمانی ، گناه ، شیدایی یا هزار گیر و گره دیگر پدید آمده است .

در برابر این شب پر بار از نشانه ها و ستاره ها ، نخستین بار دلم را به روی بی تفاوتیِ‌‌‌ مهر آمیز دنیا گشودم. از این که دنیا را بسیار مانند خودم و به راستی آن قدر برادرانه یافتم ، احساس کردم که سعادتمند بوده ام ، و هنوز سعادتمندم‌‌‌ .

"اگر امروز نمیرید، بعدا خواهید مرد . پس همین سوال پیش خواهد آمد. چگونه با این آزمون سهمگین روبه‌رو خواهید شد؟"

همه می‌دانند که زندگی ارزش زیستن ندارد . به راستی، آگاه بودم‌ که چندان اهمیتی ندارد که آدم در سی سالگی بمیرد یا در هفتاد سالگی ، چون طبیعتاً، در هر دو مورد ، مرد ها و زن های دیگری زندگی خواهند کرد و آن هم هزاران سال .

انگار جاده های آشنایی که در آسمان تابستان رسم شده بودند، می توانستند به یکسان ، به زندان ها و خواب های معصومانه منتهی شوند.

پی بردم آدمی که تنها یک روز زندگی کرده باشد می تواند صد سال به آسانی در زندان زندگی کند . آن قدر یاد بود دارد که ملول نشود.

هیچ انسانی آن قدر گناهکار نیست که خداوند نیامرزدش ، اما برای این کار لازم است که انسان توبه کند و به کودکی مبدل شود که روحش خالی و آماده پذیرفتن همه چیز است .

طبیعتم‌‌‌‌ جوری است که نیاز های جسمانی ام اغلب احساساتم را بر هم می زنند .

توفیق نویسنده اندیشه ای است که بتواند بدل به احساس ، و احساسی است که بتواند بدل به اندیشه شود

برای تشنگان قدرت ، فقط قدرت مهم است ، فقط غنیمت و نه شرف

هرگز چیزی بر زمین سنگین تر از هیچی بر روان انسان فشار نمی‌آورد.

ما مردمان از پند سیر آمده ایم و بر نان گرسنه ایم

ما نیک میدانیم که هر کهتر آرزوی برگذشتن از مهترش را دارد ؛ و آن دونده‌ی وامانده چه می‌خواهد جز پیش افتادن از آن که پیشتر است ؛ و باخته آرزویش چه جز بردن ؟ پیاده دشمن سوار است ؛ و گدا خونیِ پادشاه