بریده‌های کتاب شکوفه های عناب

درخت پوسیده را باید از ریشه کند. به شاخ و برگش کاری نداشته باش.

می‌نویسیم. وظیفه ماست؟ اجبار درونی‌است که بنویسیم ‌و بگوییم هستیم هر چند نیستی ما را همین هستی رقم خواهد زد.

☘️☘️ با خود گفتم جهان را می‌بخشم و آدمیان را ... ... این حس در جانم دوید که عاقبت زندگی است که نیرومند است و سرایت می کند به جان آدمیان تا پایدار بمانند و بخشایش است که شر را دور می‌کند از جانمان و کینه را. جهان را بخشیدم شاید حضور زخم خورده و خسته ما زنده شود به مهر. ☘️☘️ #رضا_جولایی #شکوفه_های_عناب

آدمی هیچ‌گاه پشت خود را به درستی نمی‌بیند مگر در عکس…