بریده‌های کتاب آوای درد: مقتل امام حسین (ع) به روایت سیدبن طاوس

حضرت رسول (ص) فرمود: مر او (حسین) را به شدت گریه و ناله می‌کنید، ولی به هیچ‌گونه امداد و اعانت نمی‌نمایید!

روزگاری صعب‌تر از روزگار تو نخواهد بود، یا ابا عبدالله. سی هزار نفر مرد جنگی که جملگی ادعای امتی و پیروی جد ما را دارند به چنگ تو می‌آیند و دین اسلام را بر خود می‌بندند و بر قتل تو جمع می‌شوند و در سفک دم و اسیر حرم و هتک حرمت و قتل ذریت و نهب اموال و غارت اثقال تو کوتاهی و خودداری نمی کنند. در این وقت خداوند ذوالجلال لعنت را بر بنی امیه حلال می‌فرماید و از آسمان خون و خاکستر می‌بارد و وحوش صحرا و ماهیان دریا مر تو را گریه می‌کنند.

هرکس به ذریت فاطمه آزار و اذیت رساند، ابدا به بهشت داخل نخواهد شد.

مسلم گفت: اگر مرا بکشی، از تو بدتری از من بهتری را بسیار کشته است.

برای آن آمدیم که شما منکر را مشتهر، و معروف را مستتر، و مردم را به غیر رضای خدا مامور کرده‌اید و ایشان را به غیر ما امرالله واداشته‌اید، و کردار کسری و قصیر را در میان ایشان متداول نموده‌اید. و ما به جهت این آمدیم که فی مابین مسلمین، امر به معروف و نهی از منکر نماییم، و ایشان را به حکم کتاب و سنت دعوت و هدایت کنیم؛ زیرا که اهل این امور ماییم، ولاغیر.

نیرویی جز در اتکای به ذات پاک خدا نیست.

رضایت خدای متعال، رضای ما اهل بیت است. بر بلای او صبر می‌کنیم و او پاداش صابران را عطا می‌کند.

قلوبشان همراه شما است و سیوفشان همراه بنی امیه.

کاش خوبان همه از عاشق خود جان طلبند تا به هر بوالهوسی عاشقی آسان نشود!

از بهر حسین ببخش یا رب ما را چونان که بیافریدی از بهر حسین

نکند باک از هلاکت مرد.