بریده‌ کتاب‌های راز لمبرت

پدرش او را بلند کرد و زمین گذاشت و بعد چرخاند . کندیس که سعی میکرد حرکاتش را با پدرش هماهنگ کند گفت :« میدونی که تا ابد نمیتونی من رو اینجوری بچرخونی . بالاخره یه روزی من برای این کار زیادی بزرگ میشم .» پدرش دستان کندیس را گرفت و دوباره او را چرخاند و گفت :« کندی ، مگه نمیدونی ؟ آدما هیچ وقت برای انجام این کارها با پدرشون زیادی بزرگ نیستن .»

اینکه تو راه رو نمی‌بینی، معنی‌ش این نیست که راهی وجود نداره

اینکه تو راه رو نمی‌بینی، معنی‌ش این نیست که راهی وجود نداره.

واقعیت در مورد ما آدم‌ها اینه که ما خیلی چیز‌ها رو در مورد همدیگه فرض میکنیم.

اشتباه شکست نیست ، فقط فرصتیه برای اینکه آدم دوباره تلاش کنه .

پارکر به آسمان نگاه کرد. خاطره‌ای از خیره شدن به ستاره‌ها در کودکی نداشت. او همیشه سرش گرم نگاه کردن به زمین بود؛ در تلاش برای اینکه روز را به شب برساند و زنده بماند‌

اون پسری که به من معما میداد چی‌ شد؟ اونی که با بچه‌ها توی پارک بازی می‌کرد؟ اون پسری که من عاشقش بودم کو؟

"بعضی وقت ها ما چیزی رو میشنویم که میخوایم یا چیزی رو میبینیم که دوست داریم."

شیوان یکبار از او پرسیده بود چرا با بچه ها بازی میکند. جواب رگی این بود: چون وقتی خودم بچه بودم، هیچ‌کسی رو نداشتم این کارها رو برام بکنه.

اشتباه شکست نیست، فقط فرصتیه برای اینکه آدم دوباره تلاش کنه