بریده‌های کتاب زندگی خصوصی درختان

هیچ‌وقت از چیزی که هست راضی نیستی ‌. از همه چیز راضی بودن چیز نادریه.

درباره‌ی مزایای فراوانِ درخت بودن و انسان و حیوان نبودن گپ می‌زنند، یا آن‌طور که می‌گویند، توده‌ی ملات خشک و بی‌مغز نبودن.

در گذشته‌ی خولیان چیزی نبود که بخواهد از آن فرار کند، اما دقیقا به همین دلیل فرار می‌کرد: از میان‌مایگی می‌گریخت و از ساعت‌های بی‌شماری که به تنهایی در جمع می‌گذراند.

زندگی آلبوم بزرگی است که در آن گذشته‌ای لحظه‌ای از رنگ‌های پر های‌وهوی و قطعی باز ساخته می‌شود.

انسان عاشق می‌شود که بعد عشق را رها کند و عشق را رها می‌کند تا عشق دیگری آغاز کند، یا هردو مدتی و شاید تا همیشه تنها بمانند. این تعصب است، یگانه تعصبی که هست.

خاطره هیچ پناهی به ما نمی‌دهد. یگانه چیزی که باقی می‌ماند من‌من آشفته‌ای از نام خیابان‌هایی است که دیگر وجود ندارد.