بریده‌های کتاب با حسین (ع) تا خدا: با زیارت عاشورا زندگی باید کرد

ما پیش از حسین‹ع› چاه را قله پنداشتیم و راه را در بیراهه جستجو کردیم و حالا ما مانده‌ایم و عمری تمام قد فرو رفته در چاه.

زمین، بی شما شوق رویاندن و درخت، بی شما ذوق روییدن ندارد. اگر نبود دلی که زمین به عشق شما بسته، هیچ درختی از زمین سر برنمی‌آورد. این زمین سفت و سختی که من می‌شناسم، تنها به محبت شماست که نرم شده و به میوه‌ها اذن خروج می دهد. اگر کسی ذائقه اش از کار نیفتاده باشد، با خوردن هر میوه، طعم محبت شما را خواهد چشید.

نالهٔ وا أخای زنی تنها در غروب عاشورا، طنین جانسوزِ "یا فضّةُ! خذینی" است که از مدینه تا کربلا، گام به گام آمده و از حنجر فاطمی به حنجر زینبی به ارث رسیده است.

چقدر بی‌راهه می‌روند افسردگانی که برای چشیدن ِ شادی ِ گمشده ، منّت و نازِ طبیبان را می‌کشند ! خدا دل‌های گرفته و غم‌دیده را تنها به شما باز می‌کند !

در دنیای مدرن امروز، هنوز سریع‌ترین راه عشق، نشستن رو به روی شما و سوختن در آتش روضه‌هاست.