بریده‌ کتاب‌های عطاری گمشده

احساس میکنم یک تیکه از قلبم داره کنده می‌شه‌. اما نمیزارم زندگیت رو مثل من به فنا بدی.

ممکنه برای خیلی از این زنها این تنها جایی باشه که اسمشون ثبت‌میشه. تنها جایی که به یاد میمونن. من به مادرم قول دادم این اسامی رو حفظ کنم تا از تاریخ پاک نشن. دنیا به ما رحم نمیکنه ... جای زیادی واسه‌ی یک زن وجوا نداره که بخواد اثر ماندگاری از خودش به جا بزاره.

این شیشه به من آموخته بود که حقایق بزرگ هیچ گاه آشکار نیستند،بلکه باید کشف شان کنیم..

اما موقع نوشتن نامه های خانم آم‌ول فهمیده بودم چیزهایی که آدم دلش می‌خواست بگوید، اغلب همان هایی بودند که باید درون خودش نگه می‌داشت

چیزی وجود دارد که تازه فهمیده‌ام اما چند روز قبل نمیدانستم، آن هم این است که دیدن درون هر چیزی چندان خوشایند نیست.

خیلی عجیبه، چون هر چقدر برای درمان زن‌ها دارو درست کردم، نتونستم خودم رو درمان کنم.غصه‌های من هیچ‌وقت از بین نرفت، حتی بعد از بیست سال.