بریده‌های کتاب کافه پاریس

آه، چقدر سخت است تنها فردی باشی که حقیقت را می‌داند!

او به این نظریه معتقد بود که هرکس برای درک انسان بودن با نیشتر به شکافتن مسائل پرداخته، چیزی جز مناظر هولناک نیافته!

این چیزی بود که مردها، مردم، همه از دخترها انتظار داشتند: زیبا، عزیز دردانه، لوس، خودخواه و بی مغز. دختر باید چنین باشد تا عاشقش بشوند. بعد مادر میشود و تمام وجودش را وقف بچه هایش میکند. دیگر خودخواه نخواهد بود، ولی تا ابد بی مغز باقی می ماند.

او فکر کرد:" خداوند زمین‌های بسیار زیادی دارد، اما آیا به من مهلت می‌دهد در آن‌ها زندگی کنم؟"

اگر مرگ فقط نابودی جسم بوده؛ پس من اشتباه می‌کردم که از آن می‌ترسیدم. مرگ یک آسایش است، خوابی که در آن همه‌ی نگرانی‌هایم را فراموش می‌کنم.

ولی گاهی کسانی که خیلی شوخی میکنند ممکن است خودشان غمگین باشند، درست است؟

آدم‌های غمگین، خودپسند، مغرض، غیرمنصف و ظالم حتی به اندازه‌ی آدم‌های دیوانه هم قادر به درک یکدیگر نیستند. غم باعث اتصال افراد نمی‌شود، بلکه بین آنان فاصله می‌اندازد و حتی بی‌عدالتی و بی‌رحمی در افراد غمگین بیشتر از افراد شادمان دیده می‌شود.