بریده‌ای از کتاب کافه پاریس اثر مریم صبوری

این چیزی بود که مردها، مردم، همه از دخترها انتظار داشتند: زیبا، عزیز دردانه، لوس، خودخواه و بی مغز. دختر باید چنین باشد تا عاشقش بشوند. بعد مادر میشود و تمام وجودش را وقف بچه هایش میکند. دیگر خودخواه نخواهد بود، ولی تا ابد بی مغز باقی می ماند.