بریده‌های کتاب اخلاق کار تشکیلاتی: با مقدمه ای بر رابطه خودسازی و جامعه سازی

هر چه انسان کمتر در عرصه خودسازی ورود کرده باشد، کمتر میتواند در عرصه کار های اجتماعی، فعالیت های مثبت و اثر گذار انجام دهد!

اگر می خواهیم نیروهای مان در راستای اهداف الهی اثر بخش شود باید همه نیروها را در کنار همدیگر جمع کنیم و در جهت واحد به جریان بیندازیم تا اثر مطلوب حاصل شود.

وقتی قلبها با نیت خالص برای خدا در کنار هم جمع می شوند نیروهای ملکوتی هم به امداد اهل حق می آیند و اثر کار چندین برابر می شود.

اثر هر کار خیر برای هرکس به مقداری است که درد آن شخص را دوا کرده و در او گشایش و آسایش ایجاد می‌کند!

گره خوردن دل های مومنان به یکدیگر و کنار هم قرار گرفتن قلب های ایشان حقیقتا سبب نزول رحمت خداوند متعال است!

اگر مجموعه افرادی که در کنار هم هستند خودشان اشکالات همدیگر را تذکر ندهند و درمان نکنند، عملاً مسیر رشد سازمان متوقف می شود.

کسی که وارد یک تشکل الهی می شود باید باور داشته باشد که حتی اگر یک نفس از نفوس انسانی را یک قدم به طرف خداوند متعال نزدیک کند، به همین مقدار واقعا کار بزرگی انجام داده است.

اتقان در کار ها به این معنی است که انسان هرکاری را تا جایی که می تواند کامل تر و بهتر انجام دهد. اتقان مهارتی است که انسان باید تدریجاً کسب کند تا در وجودش ملکه شود.او باید از امور کوچک شروع کند!

کسی که خود را از پرداختن به امور جامعه اسلامی به کل جدا نموده و دغدغه ای در این باب ندارد از حقیقت اسلام بهره ای ندارد! فعالیت های اجتماعی اثربخش جز با کار تشکیلاتی ممکن نیست!

وقتی نفس ها و جان های انسان ها در کنار هم قرار گیرد مانند مولکول ها به همدیگر پیوند میخورند و در اثر این پیوند اتصالی به عالم ملکوت ایجاد میشود و الطاف بسیار زیادی از عالم ملکوت به عالم ماده نازل می‌شود و به ما افزوده میشود!