بریده‌های کتاب سارا کورو

لاوینیا با چهری ی همیشه متکبرش گفت:«تو همیشه در حال فرض کردن هستی!.» «بله٬برای اینکه از فرض کردن خوشم میاید. چیزی قشنگ تر از فرض کردن در دنیا وجود ندارد. وقتی فرض میکنی٬انگار پری افسونگری میشوی. گاهی فکر میکنم اگر آدم خیلی خوب چیزی را فرض کند٬آن چیز واقعی می شود. »

《اگر شاهزاده بودم _ یک شاهزاده واقعی_ همه چیز را به مردم می‌بخشیدم. دوست دارم وانمود کنم که شاهزاده ام و هرکار کوچکی که از دستم بر می آید ، برای دیگران انجام دهم؛ مثل امروز که باعث شدم بکی خوشحال شود و دیگر از من نترسد! به نظرم... هرکاری که آدم برای مردم بکند ، خودش نوعی بخشندگی است؛... مثل شاهزاده ای که بذر خوشبختی میان مردم می‌پاشد، من امروز بذر محبت پاشیدم.》

وقتی غرق کتابی می‌شد و چیزی یک دفعه آرامشش را به هم می ریخت بیش از هر وقت دیگری کنترل خشم برایش سخت بود.

ناگهان به عادت اوقات تنهايي اش سرش را روي بازوهايش گذاشت زير لب گفت اوه پدر چقدر از وقتي خانم كوچولويت بودم مي گذرد