بریده‌های کتاب زنی در کابین 10

به کری فکر کردم، به اینکه چقدر شجاع بود و چقدر آسیب پذیر. به نقاب هایی فکر کردم که می‌پوشید تا وحشت و تنهایی درونش رو پنهان کند.

هر چی آدم رو نکشه،قوی ترش میکنه.

فکر می کنم یادم رفته بود چی میخواستم.

گفتم:«نمیتونم انجامش بدم» مطمئن نبودم درباره چه چیزی حرف می‌زدم: نمی‌تونم برم، نمی‌تونم بمونم، نمی‌تونم این بحث رو ادامه بدم، این زندگی رو، همه چیز رو .

مهم نیست چقدر سخت سقوط کنی، همیشه دوباره بلند می شی!🌝