بریده‌های کتاب یک قصه ی معمولی و قدیمی در باب جنایت

و اگر کشتگان می‌توانستند کشندگانِ خود را معرفی کنند، بشریت به محاکمه‌یی نو کشیده می‌شد.

نصف هر چیز می‌تواند کامل‌تر از همه‌ی آن چیز باشد؛ چرا که نصف، انسان را به جست‌وجو وادار می‌کند؛ اما تمام، تمام است و مرگ. و انسان، به جست‌وجو احتیاج دارد، به زندگی، نه به مرگ و پایان. فقط در نیمه‌ی راهِ رسیدن به قلّه، قلّه مفهومی دارد. کسانی که تنها کاملِ هر چیز را می‌پذیرند، ضد تکامل‌اند...

در این جهان پر از جنایت،عابر بودن،بزرگ ترین جنایت است........

مادر برای تحمل کردن،خلق شده است،کدام مصیبتی روی زمین اتفاق می‌افتد که سهمی از ان،مال مادر ها نباشد؟

اگر قدرت وجود نداشته باشد،عدالت،تا ابد،مطیع و دنباله‌روی ظلم است و انسان ضعیف، پرچمدار ظلم.

واقعیت،همیشه خوشایند نیست مادر.اعتبار واقعیت فقط در جهانی ست که خواهد ساخت ،جهانی دور از رذالت روح.

و هیچ کس از تو به من نزدیک تر نبود تا ضربه ام را بزنم و فرار کنم. این قانون بازی ست،همسر خوبم! باور کن!

میان تو و او جز کینه و نفرت، چه چیز وجود داشت؟

نگذاریم که عاطفه،دیواری در مقابل حقایق بسازد....نگذاریم!

هاه! مبتذل ترین عصر تاریخ عصری است که در آن، جنایتکاران حرفه یی، درخواست عدالت می.کنند. این، پوزخند دردناکی به ذات عدالت است.